سلمان فارسي رضي الله عنه مي گويد: روزي نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله رسيدم و خدمت ايشان سلام کردم، سپس به خانه ي حضرت زهرا سلام الله عليها رفتم. ايشان به من فرمودند. دو نور ديده ي پيامبر حسن و حسين عليهماالسلام گرسنه هستند، آنان را نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله ببر. سلمان مي گويد: من امام حسن و امام حسين عليهماالسلام را نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله بردم: رسول خدا صلي الله عليه و آله از حال آن دو سؤال کردند و آن ها در جواب گفتند: ما غذا مي خواهيم. سپس پيامبر به پروردگار عالم خطاب کرد: بارالها! براي آن ها غذا بفرست. ناگهان «به» درشت و زيبايي در دست رسول خدا صلي الله عليه و آله قرار گرفت. رسول خدا صلي الله عليه و آله آن ميوه را دو قسمت کردند: نصف آن را به امام حسن عليه السلام و نصف ديگر آن را به امام حسين عليه السلام دادند، من نيز به خوردن آن «به» تمايل داشتم. رسول خدا صلي الله عليه و آله به من فرمودند: گويا تو نيز از اين «به» مي خواهي؟ گفتم: آري! پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: اين «به» از ميوه هاي بهشتي است و کسي از آن نخواهد خورد مگر پس از نجات از حساب روز قيامت. ( همان، ج 43، ص 308. )
منبع : کرامات حسينيه و عباسيه ؛ موسي رمضانيپور نوبت چاپ: هفتم تاريخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان صفحات 58 و 59
