ابليس دشمن آدمى‏

زيباترين و رساترين كلامى كه به اين حقيقت بسيار عالى دلالت دارد، كلام وجود مقدّس حضرت حق است.

[فَقُلْنا يا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلا يُخْرِجَنَّكُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى * إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيها وَ لا تَعْرى * وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى * فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ الشَّيْطانُ قالَ يا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لا يَبْلى ].

پس گفتيم: اى آدم! مسلماً اين [ابليس ] دشمنى است براى تو و همسرت، پس شما را از بهشت بيرون نكند كه در مشقت و رنج افتى.* قطعاً براى تو [در اين مكان موقعيتى است كه ] است كه نه گرسنه شوى و نه برهنه گردى.* و نه در آن تشنه شوى و نه دچار آفتاب زدگى گردى.* پس شيطان او را وسوسه كرد، گفت: اى آدم! آيا تو را به درخت جاودان و سلطنتى كه كهنه نمى شود، راهنمايى كنم؟

سپس قرآن مجيد مى فرمايد:

آدم و همسرش به وسوسه اين دشمن غذا را از درخت نهى شده خوردند، تا جايى كه لباس هاى بهشتى از تنشان ريخت عورت آنان در نظرشان آشكار شد، آن ها خواستند تا با ساترى از برگ درختان خود را بپوشانند، آدم از خدا نافرمانى كرد پس به غوايت افتاد، ولى خداوند مهربان وى را از رحمت بى منتهاى خود محروم نكرد، توبه او را پذيرفت.

قرآن مجيد در بسيار از آيات خود تمام فرزندان آدم را همانند پدرشان از ابليس و جنود او كه در لباس هاى گوناگونى در زندگى آدميان ظهور مى كنند برحذر مى دارد و خلاصه پند و درسش اين است كه اين دشمن نابكار و اين موجود خطرناك تنها هدفش به هم ريختن اساس سعادت دنيا و آخرت آدميان است، در اينجا نمونه اى از آن آيات الهى را ملاحظه كنيد:

[الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ ].

شيطان، شما را [به هنگام انفاق مال با ارزش ] از تهيدستى و فقر مى ترساند، و شما را به كار زشت [چون بخل وخوددارى از زكات و صدقات ] امر مى كند، و خدا شما را از سوى خود وعده آمرزش و فزونى رزق مى دهد؛ و خدا بسيار عطا كننده و داناست .