توبه واقعی این است که دست از گناهان کبیره و پافشاری برگناهان صغیره بردارید تا مغفرت خدا را به سوی خود جلب کنید. با دوری از گناهان و اطاعت پروردگار تمام اهل و بستگان خود را در محل آمرزش خدا قرار دهید. اخلاق خداوند این است که هرگناه کاری از گناهان خود دست بردارد و در دایره عبادت قرار بگیرد او را بیامرزد.
غفّار، صیغه مبالغه است، یعنی خداوند در غفران را به روی کسی نمیبندد. اگر دست از گناهان کبیره بکشید، یعنی آن که اهل گناه بیحجابی است از بی حجابی توبه کند و به آیات حجاب قرآن عمل کند، ربا خوار و شراب خوار گناه را ترک کند، تهمت زننده دیگر تهمت نزند. وهمه با هم مهربان و همدل باشند، آمرزش حق میآید. همه که آمرزیده شدند، پیامبر اولی العزم هم از جانب خدا به مردم وعده داده است بعد از اطاعت و جلب مغفرت خداوند، باران سودمند، بدون تبدیل شدن به سیل ویرانگر درسراسر کشور سرازیرخواهد شد.
چند ماه باران فراوان و به وقت ببارد، بلای خشکسالی برطرف می شود. قرآن فرموده است که زلف مشکلات به گناهان و ناسپاسیها گره خورده است. گره را باید باز کرد، مردان و زنان گناه کار! با توبه کردن به ملت محبت کنید، وگرنه باید قیامت تقاص اینها را پس بدهید. اگر چشم ما به آسمان است باید صرفه جویی کنیم ولی گناه کاران صرفهجویی نمیکنند، یک سال خدا را امتحان کنید. با آمدن باران چه مشکلاتی حل خواهد شد، چه کویرهایی سرسبز خواهد شد، چه دامنههایی پر علف خواهد شد. چه نیازی داریم گوشت از کشورکفار وارد کنیم، ومتخصصانی در آنجا مواظب باشند ذبح شرعی بشود. اگر تمام زمینهای ما باران بخورد میتوانیم دام و گندم و حبوبات را صادر کنیم. درگناه کاری صرفه جویی کنید. ما چه جرمی کردیم که به ما چوب میزنید، چون بلا برای مومن وکافر عمومی است ، بیآبی برای همه است ولی علت بیآبی گناه کاران حرفهای هستند.
منبع : پایگاه عرفان