عالمان هوى‏پرست ، اساس حكومت بنى‏اميه

كسى نيست كه بنى اميه را از پليدترين چهره هاى ننگين بشرى نداند ؛ كسى نيست كه از جنايات و مظالم اين وحشيان خطرناك خبر نداشته باشد ؛ كسى نيست كه نداند ، بنى اميه مسير قسمت مهمّى از تاريخ حيات بشر را از پاكى به ناپاكى منحرف كردند ؛ كسى نيست كه نداند ، عزيزترين چهره هاى پاك تاريخ به دست اين جانيان به فجيع ترين وضعى كشته شدند و يا در سياه چال ها ، از شدت شكنجه و رنج قالب تهى كردند !
معاويه پايه گذار حكومت اموى، با تكيه بر عالمان هوى پرست ، خود را مسلمان جا زده بود و تمام جنايات خود را در پوشش فتواهاى عالمان كثيف و پستى هم چون سمرة بن جندب و ابوهريره تصحيح مى كرد و به محض اين كه بر اثر مظالم و خيانت هايش ، مورد سؤال مسلمانان قرار مى گرفت ، از آن گونه عالمان براى تبرئه خود كمك مى خواست ؛ آن ها هم با گرفتن اندكى رشوه به عنوان اين كه سال ها در مصاحبت رسول اكرم صلى الله عليه و آله بودند ، احاديثى برابر با مذاق حكومت معاويه و براى پاك كردن او از قول پيامبر صلى الله عليه و آله جعل مى كردند و به خورد توده مردم كه از خط تحقيق و علم جدا بودند ، مى دادند و با استفاده از ايمان مردم به پيامبر صلى الله عليه و آله ، اين چنين وانمود مى كردند كه معاويه كارهايش بر طبق اصول اسلام و سنّت رسول اللّه صلى الله عليه و آله است و از همين راه بود كه پايه هاى حكومت اموى ، به عنوان حكومت مذهبى و جانشينى از رسول اكرم صلى الله عليه و آله محكم و استوار مى شد و با تكيه بر آن عالمان هوى پرست بود كه هر جنايتى خواست ، خود و دودمانش مرتكب شدند ، جناياتى كه از نظر كميّت و كيفيّت در تاريخ سابقه ندارد . راستى اگر گفته شود آلودگى آن عالمان از معاويه بيش تر بود و عذاب آنان در قيامت سخت تر خواهد بود ، سخنى به گزاف گفته نشده است .رشوه دادن معاويه ، براى جعل حديث از قول پيامبر ، آن هم در جهت استحكام پايه هاى حكومت اموى در جامعه و كوبيدن بهترين عباد خدا ، آن قدر بالا گرفت كه پس از سمره و ابوهريره ، عدّه اى بى كار و شكم پرست به فكر جعل حديث افتادند و از اين راه به نان و نوايى رسيدند . جعل حديث از قول پيامبر صلى الله عليه و آله و پخش آن در ميان مردم پس از مدّتى ، شناخت اسلام راستين را با مشكل عجيبى روبرو كرد !!
بيداران راه خدا ، با راهنمايى قرآن و ائمه طاهرين ، براى بازشناساندن اسلام محمّدى ، از اسلام اموى چه رنج ها كه نبردند ، چه زندان ها كه نرفتند ، چه شكنجه ها كه نشدند و چه شهداى والا مقامى كه تقديم مكتب پاك اسلام نكردند !! راستى اگر ايستادگى امامان شيعه و ياران با وفاى آنان نبود ، احدى تا قيامت موفّق به يافتن اسلام صحيح نمى شد .منصفين اهل سنّت عقيده دارند كه گرچه نويسندگان شش كتاب اصولى اهل سنّت براى بازشناساندن احاديث صحيح رنج زيادى بردند ؛ باز در همين كتب ، احاديثى يافت مى شود كه با اصول اسلام راستين موافق نيست و دست آلوده جعل حديث از آن ها پيداست .سه نفر از علماى اوليّه اهل سنّت ، كه صاحب سه كتاب از شش كتاب معروفند ، براى تهذيب احاديث مورد قبول خودشان زحمت زيادى كشيدند !!محمّد بن اسماعيل بخارى ( 194 ـ 256 ق ) ، هزار شب تا صبح بيدار ماند تا توانست از ميان 600 هزار حديث 591000 حديث را مردود كرده و تنها نه هزار حديث انتخاب كند و با آن نه هزار جامع خود را نوشت !!
مسلم بن حجاج قشيرى ( متوفّاى 261 ) از 300 هزار حديث 293 هزار آن را كنار زد و تنها هفت هزار حديث براى نوشتن كتاب صحيح خود انتخاب كرد !!احمد بن حنبل ( متوفّاى 241 ) با زير و رو كردن يك ميليون حديث 960 هزار آن را مردود دانست و چهل هزار آن را قبول كرد و مسند خود را به وجود آورد .
مهم اينجا است كه وقتى شيعه احاديث مورد قبول اين كتب اهل سنّت را با شرايط الهى و قرآنى خودش به ميزان سنجش مى كشد ، چيزى به عنوان خبر و حديث صحيح و مورد قبول جز قسمتى خيلى محدود باقى نمى ماند و از همين مرحله شما حساب كنيد ببينيد ، به دست عالمان هوى پرست چه بلاها به سر اسلام آمده است ؟!!آنان با جعل آن همه حديث ، از چهره معاويه كه بويى از اسلام نبرده بود يك مسلمان راستين و يك انسان لايق جانشينى پيامبر صلى الله عليه و آله ساخته بودند !!و او را در كليه برنامه هايش مجتهدى اسلامى معرفى نموده و مى گفتند : اگر هم خطايى از او سربزند در اجتهاد اشتباه كرده و خطاى در اجتهاد در پيشگاه خدا گناه و عيب نيست !جرج جرداق لبنانى در «صوت العدالة» مى نويسد :بهترين فردى كه اخلاق و مشخّصات بنى اميه را مجسّم مى كند ، معاويه فرزند ابوسفيان است .اوّلين مطلبى كه از صفات معاويه به هنگام بررسى دقيق از اخلاق او به دست مى آوريم ، اين است كه بويى از انسانيّت و اسلام به مشامش نخورده است .
اگر ما اسلام را انقلابى عليه اكثر رسوم و عقايد گذشته عرب بدانيم كه از جمله آن ها ـ سودجويى ، كار براى نفع شخصى ، مردم را ساز و برگ جنگ دانستن ، ملّت را سرچشمه قدرت و ثروت براى صاحبان نفوذ و مال شمردن ، مى باشد ـ در اين صورت بايد به طور جزم بگوييم كه معاويه هيچ ارتباطى با اسلام نداشت !!
از طرف ديگر ، اگر اسلام را آيينى بدانيم كه به اوامر و نواهى خود مى كوشد ، تا اخلاق فردى و روش شخصى را مستقيماً اصلاح كند و مى كوشد كه افراد اجتماع را از راه ارتباط با خدا و ترساندن كافرين از آتش و بشارت مؤمنان به بهشت ، افرادى شايسته نمايد ، براى ما اين مطلب يقينى مى گردد كه معاويه هيچ ربطى به اسلام نداشته است .

معاويه آن گاه كه بُسر بن ارطاة را به مدينه مى فرستد كه عليه على عليه السلاماخلالگرى كند اين توصيه را سرمايه راه او قرار مى دهد :به سوى مدينه روانه شو ، مردم را متوارى كن ، به هركس برخوردى او را بترسان ، اموال كسانى را كه از دستورات ما اطاعت نمى كنند غارت كن .و وقتى سفيان بن عوف غامدى را به عراق براى مخالفت با على عليه السلاممى فرستد ، اين جملات را توشه راه او قرار مى دهد :
اى سفيان ! حمله هاى ما به عراق ، رعبى در دلشان ايجاد مى كند و علاقمندان ما را خوشحال مى سازد و افراد ترسو را براى ما جلب مى كند ، هركه را هم عقيده خود نيافتى به قتل برسان ، به هر مركز عمرانى رسيدى آن را ويران كن ، اموال مردم را به غارت ببر ؛ زيرا چپاول كردن اموال براى مردم همانند قتل بلكه براى قلب دردناك تر است .معاويه خونخوار وقتى ضحاك بن قيس فهرى را براى حمله به حوزه حكومت على عليه السلام مى فرستد ، همين دستورات را مى دهد ، ضحّاك نيز اين سفارش ها را همانند ديگران انجام مى دهد ، غارت مى كند ، مى كُشد و در تجاوز و افترا فروگذارى نمى كند . بعضى مى گويند :معاويه مرد با حلمى بوده ، اگر اين مطلب راست است ، آن قدر حلم معاويه وسعت داشت كه حق زندگى مردم مصر را ضميمه سرزمين مصر مى كند و به عنوان هديه مخصوص به آلوده تر از خودش عمروعاص مى بخشد !!
روش معاويه همانند روش مايكاول است و از تفاصيل جنايت آميز آن شخص جنايت كار چيزى كم ندارد . چپاول ، ايجاد وحشت ، كشتار ، شكنجه از سياست هاى كهنه معاويه است ؛ تطميع ، تهديد ، ريختن خون نيكوكاران و آزادگان ، پذيرفتن خيانتكاران و مزدوران و ستمگران از كارهاى معاويه است !!
استخدام سخنگويانى كه آسمان را زمين معرفى كنند و زمين را آسمان ، از برنامه هاى معاويه است ، حيله گرى عليه ارزش هاى انسانى به قصد كسب و استفاده و خريد افراد سياه دل براى مبارزه با حق و عدالت از روش هاى معاويه است ، معاويه از افرادى خونخوار كه خود را وقف خدمت او كرده بودند تقدير مى كرد و با آن ها انس مى گرفت و خدمتشان وقتى صحيح و مورد قبول بود ، كه در غارت اموال مردم و سركوب كردن آزادى ها و برده ساختن مردم براى زمامدار خود مهارت داشته باشند !!
تمام جنايات دوره معاويه يك طرف و مسئله سپردن حكومت براى پس از خودش به يزيد يك طرف !!
هنوز رياست او استوار نگرديده بود كه شروع به ثبت رساندن ملك مردم و اموالشان ، به عنوان ميراث فرزند بى بند و بارش يزيد نمود . معاويه براى تثبيت جانشينى يزيد ، لباس هاى رنگارنگى كه مناسب مصلحت يزيد بود به خود مى پوشيد و بالاخره آن جانى سگ باز و شراب خوار و قاتل را براى بعد از خودش به جان و مال و ناموس و آبروى مردم مسلّط كرد !! و آن همه جنايات خودش و جانشينى يزيد را فقط با كمك عالمان هوى پرست انجام داد !!حاكمان ديگرى كه پس از معاويه و يزيد ، روى كارآمدند ، به برنامه هاى آن دو نفر عمل مى كردند و گاهى به جنايات آنان مى افزودند ؛ عمّال بنى اميّه مردم را به انواع ناراحتى ها و شكنجه ها مبتلا مى ساختند ، اين شكنجه ها ملّت هاى غير عرب را هم مى گرفت ، بنى اميه غيرعرب را با كمال ذلّت و در نهايت سختى به بندگى و اسارت مى كشيدند .هر عربى كه از روى ميل حاضر نبود كه گوشت و خون خود را در اختيار بنى اميه بگذارد به قتل مى رسيد ؛ بنى اميه افرادى را براى دريافت ماليات بر سر مردم گمارده بودند ، كه بر انواع و مقدار آن بيفزايند و با شديدترين شكنجه و سنگدلى آن را وصول كنند .عبدالملك بن مروان در حكومت خود براى جان و مال مردم ارزشى قائل نبود ، او دستور داد چاه ها و چشمه هاى بحرين را ويران كنند تا اهالى آن به فقر و فلاكت بيفتند و در برابر حكّام تسليم شوند و حكومت حجاز و عراق را بدست خونخوار بى نظيرى چون حجّاج بن يوسف سپرد !!يزيد بن عبدالملك بن مروان روزى سخت در مستى فرو رفت ، در حالى كه يكى از كنيزانش به نام حبابه پيش او بود ، موقعى كه به طرب آمد گفت : بگذاريد پرواز كنم . حبابه گفت : مردم را به چه كسى مى سپارى ؟ يزيد پاسخ داد : به تو !! بنى اميه روى منبرها و در خطبه هاى نماز جمعه و در قنوت نماز ، دستور اكيد داده بودند كه به بهترين خلق خدا وجود مقدّس اميرالمؤمنين عليه السلام دشنام و ناسزا بدهند !! و البته حكّام بنى اميّه تمام اين برنامه ها را با دلگرمى به عالمان هوى پرست انجام مى دادند ؛ زيرا عالمان دربارى و وعّاظ سلاطين ، تمام اين جنايات را در نظر توده عوام امورى اسلامى و برنامه هايى شرعى جلوه مى دادند !! دقت در شرح زندگى خلفاى عباسى و عمّال آنان نيز نشان مى دهد كه آن ستمگران ياغى و آن ياغيان طاغى كمتر از بنى اميه نبودند و بلكه در بعضى از موارد ، بدتر از بنى اميه بودند ؛ شما زحمت مراجعه به تاريخ را بر خود هموار سازيد تا چهره آن خطاكاران پليد را آن گونه كه بود بشناسيد و عجيب اين است كه حكّام بنى عباس بيش از بنى اميه زير پوشش فتوا و دستورهاى عالمان اهل هوى بودند . بدبختى در اين بود كه عالمان اهل هوى ، براى پيشبرد اهداف امويان و عبّاسيان هم خود جعل حديث مى كردند و هم به احاديثى كه اسلاف خائن آنان جعل كرده بودند تكيه مى نمودند و با پخش و شرح و ذكر آن احاديث قلاّبى و دروغ ، اكثريّت مردم را ، كه خود آنان از اسلام بى اطّلاع نگاه داشته بودند ، نسبت به وضع بنى اميّه و بنى عبّاس تسليم و راضى مى نمودند و اگر هم اعتراضى از سوى مردم مى شد ، بلافاصله توجيه مى كردند و از اين طريق بزرگ ترين ضربه ها را در مقابل دريافت دينار و درهمى ناقابل به اسلام و انسانيّت مى زدند !!
به چند نمونه از آن احاديث ساخته شده ، كه به بزرگان دين نسبت داده اند از كتاب « عوامل تحريف » ـ كه نويسنده اش يكى از بهترين و كم نظيرترين متخصّصين حديث شناس و تاريخ شناس است و بزرگان شيعه و سنّى به فضل او در اين زمينه اعتراف دارند ـ اشاره كنم : اينان ( برخلاف منطق قرآن و عقل ) يك سرى روايات ، در معتبرترين كتب خويش از برجسته ترين راويان نقل مى كنند و براساس آن مى گويند كه امام و خليفه مسلمانان هر كارى انجام بدهد ، هر ظلم و جور و اجحاف و فسق مرتكب گردد ، جايز نيست كه بر روى او شمشير كشيد و با او مخالفت كرد و بر او خروج نمود . از قول حذيفه از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل كرده اند كه فرمود : « يَكُونُ بَعْدى أَئِمَّةً لا يَهْتَدُونَ بِهُداىَ وَلا يَسْتَنُّونَ بِسُنَّتى وَسَيَقُومَ فِيهِمْ رِجالٌ قُلُوبُهُمْ قُلُوبُ الشَّياطينَ فى جُثْمانِ إِنْسٍ قالَ : قُلْتُ : كَيْفَ أَصْنَعُ يا رَسُولَ اللّهِ إِنْ أَدْرَكْتُ ذلِكَ ؟ قالَ : تَسْمَعْ وَتُطِعْ لِلْأَميرِ وَإِنْ ضَرَبَ ظَهْرَكَ وَأَخَذَ مالَكَ فَاْسمَعْ وَأَطِعْ » . پس از من پيشوايانى خواهند بود كه بر راه من نمى روند ، وبه روش من عمل نمى كنند ، پاره اى از ايشان دل هايى هم چون دل شياطين دارند ، اگرچه به ظاهر انسانند . حذيفه مى گويد : گفتم : يا رسول اللّه ! اگر من آن زمان را درك كردم چه عكس العملى نشان بدهم ؟ فرمود :شنوايى صددرصد و اطاعت مطلق ، اگر او بر پشتت بكوبد و مالت را ببرد تو بايد فرمان برى و گوش به دستورش بسپارى !!از قول ابن عبّاس از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى كنند :« مَنْ رَأى مِنْ إِمامِهِ شَيْئاً يُكْرِهُهُ فَلْيَصْبِرْ فَإِنَّهُ مَنْ فارَقَ الْجَماعَةَ شِبْراً فَماتَ ميتَةً » جاهِلِيَّةً .اگر كسى از پيشوا و زمامدار خويش چيز ناخوش آيندى مشاهده كرد بايد صبر كند ، اگر كسى از دستگاه خلافت و جمع مسلمانان پيرو آن يك وجب دور شود و بر آن بميرد ، مانند مردگان جاهليّت مرده است !در روايات ديگر از ابن عبّاس چنين نقل شده :« لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ النّاسِ خَرَجَ مِنَ السُّلْطانِ شِبْراً فَماتَ عَلَيْهِ إِلاّ ميتَةً جاهِليّةً » .هيچ كس از حكومتى دورى نمى گزيند حتّى يك وجب كه اگر در اين حالت بميرد ، به مردن جاهليّت و شرك از دنيا رفته است .يكى از دانشمندان بزرگ اهل سنّت در ذيل اين احاديث در بابى به عنوان «لزوم طاعة الامراء» مى گويد :عموم اهل سنّت يعنى فقها و محدّثين و متكلّمين مى گويند : حاكم با فسق و ظلم و زير پا گذاشتن حقوق مردم معزول نمى شود و نه مى توان او را خلع نمود و اصولاً جايز و روا نيست كه عليه او قيام شود ، بلكه واجب است او را پند و اندرز دهند و از خداوند و قيامت بترسانند ؛ زيرا در اين زمينه احاديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله به دست ما رسيده است كه ما را از خروج عليه زمامدار باز مى دارد ، خلاصه سخن اين كه قيام بر ضد پيشوايان و زمامداران به اجماع همه مسلمانان حرام است ، اگرچه فاسق و ستمگر هم باشد !!بنابراين نظر خروج بر يزيد بن معاويه شراب خوار و سگ باز و قاتل و جانى و قيام عليه عبدالملك كه سربازانش خانه كعبه را زير منجنيق خراب مى كنند و جنگ بر ضد وليد كه قرآن كريم را هدف قرار مى دهد و قيام عليه حكّام خائن بنى عبّاس در آن روز و قيام برعليه حاكمان ظالم و جائر فعلى نه اين كه جايز نيست ، بلكه حرام است !!به راستى لعنت بر اين منطق باد و نفرين خدا بر جاعلين حديث و نويسندگان و پخش كنندگان و تفسير كنندگان و عمل كنندگانش باد.