استاد حسین انصاریان، در سومین جلسه از سلسله سخنرانیهای «رحمت الهی» در مسجد حضرت امیر تهران اظهار داشتند: بالاترین ویژگی که خداوند متعال برای پیامبر اکرم(ص) بیان کرده، عبد بودن ایشان نسبت به حضرت حق است.
ایشان فرمودند: خدای متعال درباره نزول قرآن از عبارت «ان کنتم مما نزلنا علی عبدنا» استفاده کرده و نزول آن را به عبد خود اختصاص داده است در حالی که میتوانست با عبارتی همچون «نزلنا علی نبینا» از لفظ پیامبر به جای عبد استفاده کند؛ این نشان دهنده اهمیت ویژگی عبد بودن پیامبر اکرم(ص) است.
استاد انصاریان با بیان اینکه کلمه «عبد» از سه حرف «ع»، «ب» و «د» استفاده شده است، ابراز کردند: کسانی که از آنان در روایات ائمه معصومین(ع) و عبارات علما به اهل دل و اهل اشارات یاد شده است، حتی در حروف کلمات هم دقت کرده و از هر حرفی معنا دریافت میکنند.
ایشان به تفسیر حرف «ع» از لفظ «عبد» به «عارف» بالله پرداخته و تصریح کردند: عبد واقعی، عرفان به پروردگار دارد و به درستی این حس را میپذیرد که موظف به بندگی خدای حق تعالی است.
ایشان ادامه دادند: امیر مؤمنان علی(ع) یک عبد واقعی بوده است و میفرماید «محبوب من، ترس از دوزخ من را وادار به عبادت تو نکرده است؛ طمع به بهشت هم محرک من برای بندگی نبوده است؛ نظر من تنها به بندگی تو است زیرا تو سزاواری که آفریدههایت بندگی تو را بکنند».
استاد حوزه علمیه قم افزودند: بندگی مطلق خدا، حال کسانی است که او را خوب شناخته، در آثارش اندیشه کرده و در آیات قرآن کریم به فکر فرو رفتهاند؛ شناخت خدای متعال عامل عشق و سبب محبت است چراکه خدای متعال زیبای بی نهایت و جمال و جلال بی حد و مرز است.
ایشان یادآور شدند: همسر عزیز مصر برای فرار از بدگوییهای زنان و مقابله با سرزنشها مجبور به شناساندن یوسف به سایرین شد؛ از این رو عدهای از زنان را به مهمانی دعوت و یوسف را وادار به حرکت در مقابل آنان کرد. همین امر طوری سبب بریده شدن انگشتها و دستان زنان شد که دیگر کسی همسر عزیز مصر را سرزنش نکرد.
استاد انصاریان ادامه دادند: کسی که وجود مقدس پروردگار متعال را با درک آیات کتاب خلقت و تشریع شناخته، عاشق است؛ عاشق هیچ توقعی از معشوق نداشته و تنها به دنبال کسب رضایت معشوق است و از این همین رو پی عبادت معشوقش میرود.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود به تفسیر حرف «ب» از لفظ «عبد» به «بر» و نیکوکاری اشاره و تأکید کردند: بندگان و عابدان واقعی از هیچ خیر و نیکوکاری رویگردان نیستند؛ همه وجودشان «بر» است.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم حرف «د» از لفظ «عبد» را تفسیر به «دنو» کرده و تصریح کردند: بندگان واقعی به قدری عبادت میکنند که به مقام قرب محبوب رسیده و هجران خود را بدل به وصال کنند.
ایشان عنوان کردند: پیامبر اکرم «عبد» خدای متعال بود بدین معنا که از زیبای بی نهایت شناخت کامل داشت، تمام نیکیهای عالم را انجام داد و از همه انسانها به مقام بالاتری از قرب به حق رسید.
استاد انصاریان با اشاره به شیوه عبادت حضرت رسول اکرم(ص) گفتند: چشم کسی که سالها در این دنیا زندگی کرده اما نگاهی به نامحرم ندوخته که دلش لرزیده و سبب گناه شود، در حال عبادت است؛ عبادت پا هم رفتن به مجالس الهی، صله رحم و عیادت مریض است.
منبع : پایگاه عرفان