روايت شده كه: در غزوه بنى المصطلق بود كه شبانگاهى آيه اول سوره حج بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد، در حالى كه مسلمانان در حال حركت بودند:
[يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْ‌ءٌ عَظِيمٌ* يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها وَ تَرَى النَّاسَ سُكارى وَ ما هُمْ بِسُكارى وَ لكِنَّ عَذابَ اللَّهِ شَدِيدٌ].
اى مردم! از پروردگارتان پروا كنيد، بى‌ترديد زلزله قيامت، واقعه‌اى بزرگ است.* روزى كه آن را ببينيد [مشاهده خواهيد كرد كه] هر مادر شير دهنده‌اى از كودكى كه شيرش مى‌دهد، بى‌خبر مى‌شود، و هر ماده باردارى بار خود را سقط مى‌كند، و مردم را مست مى‌بينى در حالى كه مست نيستند، بلكه عذاب خدا بسيار سخت است.
پيامبر ندا داد و مردم را امر به ايستادن كرد، تا اين‌كه گرد شمع وجود مقدسش جمع شدند، آيه را بر آنان قرائت كرد؛ راوى مى‌گويد: من هيچ وقت به اندازه آن شب گريه كننده نديدم، چون صبح شد زين از چهارپايان نمى‌گرفتند و خيمه برپا نمى‌نمودند، مسلمانان را مى‌ديدى كه يا گريه مى‌كنند يا محزون و غمگين به فكر فرو رفته‌اند!
منبع : پایگاه عرفان
