فارسی
جمعه 02 آذر 1403 - الجمعة 19 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 1
100% این مطلب را پسندیده اند

بهترین راه، قدر دانی

بهترین راه، قدر دانی

تشویق و قدردانى نیروهاى خفته آدمى را بر مى‌انگیزد و میل به تلاش و شادابى را فراهم مى‌سازد و این بهترین زمینه سیر دادن انسان به سوى مطلوبِ تربیت است؛ به بیان مولای متقیان: «هر كه مشتاق باشد، اوّل شب به راه افتد».

بهترین راه، قدر دانی است!
تشویق عاملى است در برانگیختن انسان به سوى اهداف تربیت، که قدمتی به وسعت تاریخ تعلیم و تربیت انسان دارد و نیز وسیله‌اى براى تقویت انسان در فراهم كردن نشاط و ترغیب آن ها به تلاش است.
در تربیت انسان، اصل بر تشویق و ترغیب است، زیرا انسان به خاطر فطرتش عاشق کمال، و مایل به نیكویى و دوستدار تشویق است و بر این اساس بهترین روش در برانگیختن انسانها به سوى كمال و دور كردن از نقص، قدردانى است.
امیرمومنان على علیه السلام، در این باره به مالك اشتر چنین فرموده است :
«آنان را به نیكویى یاد كن و پیوسته تشویقشان نما و كارهاى مهمى را كه انجام دهنده‌اند بر شمار؛ زیرا یاد كردن كارهاى نیكِ آنان، دلیرشان را [ به كوشش و حركت بیشتر ] برانگیزاند و از كار مانده را به خواست خدا [ به كار و تلاش ] ترغیب نماید».
باید میان نیكان و بدان، تفاوت قائل شد!
هنر مربّیان و مادران و پدران، برانگیختن و بازداشتن است؛ برانگیختن به سوی کمال و هشیاری از تباهى؛ و در این باره باید میان نیكان و بدان، تفاوت قائل شد، با هریك به تناسب وضع و حالش رفتار نمود و به وسیله تشویق و تنبیه مناسب آنان را راه نمود، چنانكه امیرمومنان علیه السلام، فرمود:
در کنار تشویق، تنبیه کردن نیز در فراهم كردن بیم از پلیدی ها، نقش ایمن‌سازانه دارد. چنان که امیر مومنان علیه السلام، فرمود: « كسى كه با خوشرفتارى اصلاح نشود، با خوب كیفر كردن اصلاح مى‌شود».
«هرگز نباید نیكوكار و بدكار در نزد تو یكسان باشند، كه آن، رغبت نیكوكار را در نیكى كم كند، و بدكار را به بدى وادار نماید، و هر یك از ایشان را مطابق كارش جزا ده». روش تشویق، در میدان عمل به شناخت، محبّت، ظرافت و دقّتى دلسوزانه نیاز دارد تا نقش خود را در تربیت به درستى ایفا نماید.
تشویق برای بدکاران هم سودمند است!
نقش تربیتى مثبتِ تشویق و قدردانى فقط بر نیكوكاران نیست، بلكه در صورت اصل قرار دادن فضایى محبّت آمیز، مى‌توان بدكاران را نیز ـ با توجّه به فطرت ایشان ـ به درستى و نیكى متمایل ساخت، چنانكه امیرمومنان علیه السلام، در حكمتى نورانى فرموده است:
«گنهكار را به وسیله پاداش دادن به نیكوكار [از بدی] باز دار».
تشویق و قدردانى نیروهاى خفته آدمى را بر مى‌انگیزد و میل به تلاش و شادابى را فراهم مى‌سازد و این بهترین زمینه سیر دادن انسان به سوى مطلوبِ تربیت است؛ به بیان مولای متقیان: «هر كه مشتاق باشد، اوّل شب به راه افتد». بنابراین، تشویق فقط نقش قدردانى ندارد، بلكه نقش آن، برانگیختن قواى بیشتر در جهت مطلوب و تحوّل در انسان است.
پیامبر انسان ها را تشویق کرد
مربّیان الهى بیش از هر چیز با ایجاد شوق به اصلاح مردمان پرداختند و با انذارِ صحیح آنان را از بدى پیراستند. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله، نیز در رسالت تربیتى خود، مردمان را با راغب ساختن و شایق نمودن به سوى حق برانگیخت، و با هشیار ساختن و ادب نمودن از هلاكت دور ساخت. امیرمومنان علیه السلام، در این باره فرموده است:
«هرگز نباید نیكوكار و بدكار در نزد تو یكسان باشند، كه آن، رغبت نیكوكار را در نیكى كم كند، و بدكار را به بدى وادار نماید، و هر یك از ایشان را مطابق كارش جزا ده».
«او طبیبى بود كه به وسیله طب و معالجه خویش براى بهبودى امراض مهلك و بیماریهاى گوناگون در میان مردم همواره گردش مى‌كرد، و مرهمهایش را به خوبى آماده ساخته و ابزارها را سرخ كرده و تافته بود. آن را به هنگام حاجت بر دلهایى مى‌نهاد كه [از دیدن حقیقت] نابینا بود و گوشهایى كه [بر شنیدن حق] ناشنوا بود و زبانهایى كه [در بیان حق] گنگ بود. با داروى خود دلهایى را مى‌جست كه در غفلت و حیرت فرو رفته بود».
ایشان، در توصیف حركت تربیتى پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله، نیز فرموده است :
«رسالت پروردگار را چنان رساند كه براى كسى جاى عذر نماند؛ و امّت خود را اندرز گفت و ترساند، و مژده بهشتشان داد و بدان خواند».
حرف آخر؛ تشویق یا تنبیه؟
در کنار تشویق، تنبیه کردن نیز در فراهم كردن بیم از پلیدی ها، نقش ایمن‌سازانه دارد، البته تنبیه به معنای تخریب شخصیت و تنبیه بدنی نیست، بلکه طیف وسیعی از رفتارها از جمله؛ تغافل، بی اعتنایی، جریمه، محروم سازی و... را در بر می گیرد، و آنجا كه راهى دیگر براى بیدار كردن و درمان نمودن، وجود ندارد، به كار گرفته مى‌شود.
چنان که امیر مومنان علیه السلام، فرمود: « كسى كه با خوشرفتارى اصلاح نشود، با خوب كیفر كردن اصلاح مى‌شود».
البتّه چه تشویق و چه تنبیه، اگر با آداب صحیح انجام نگیرد، نتیجه‌اى نخواهد داشت، بلكه به آسیبهاى جبران‌ناپذیر شخصیتى، روحى و اجتماعى منجر خواهد شد.
منابع:
- نهج البلاغه ، نامه ۵۳ ، خطبۀ ۱۰۹و ۱۰۸ ، حکمت ۱۷۷
- شرح غررالحکم ، خوانساری ، ج ۵ ، ص ۴۵۷و ص ۲۴۹؛ ج ۳ ، ص ۹۱

فرآوری: حامد رفیعی 


منبع : پایگاه تبیان
  • بدان
  • بهترین راه، قدر دانی است!
  • بهترین راه
  • قدر دانی
  • نیكان
  • تشویق یا تنبیه
  • تشویق
  • تنبیه
  • 0
    100% (نفر 1)
     
    نظر شما در مورد این مطلب ؟
     
    امتیاز شما به این مطلب ؟
    اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

    آخرین مطالب

    گواهی سنگ بیابان بر حقیقت آسمان
    پيام جهانى حسين عليه السلام
    قبل از عاشورا
    سیمای صحیفه سجادیه
    عظمت و برکات ماه رمضان
    همگام با امام زین العابدین علیه السلام در وداع با ...
    حقيقت روزه‏ و رمضان
    فضیلت و حرمت ماه مبارک رمضان
    پنچ چیز
    در حزب خدا بودن

    بیشترین بازدید این مجموعه

    هفت نمونه‌ از احیای مردگان در کلام قرآن
    مال حلال و حرام در قرآن و روايات‏
    صفات خوب انسان‏
    قابل توجه زنان آزاردهنده به همسر
    اسم اعظمی که خضر نبی به علی(ع) آموخت
    آثار ایمان به خدا در زندگی
    گذری بر فضایل حضرت زهرا سلام الله علیها
    سوره ای از قران جهت عشق و محبت
    کرامات و معجزات حضرت فاطمه زهرا (س) (2)
    متن دعای معراج + ترجمه

     
    نظرات کاربر

    پر بازدید ترین مطالب سال
    پر بازدید ترین مطالب ماه
    پر بازدید ترین مطالب روز



    گزارش خطا  

    ^