معنای وجود امنیت در مکه در قران کریم

برخی گمان کرده اند که اتفاقاتی که در مکه روی می دهد، منافات با آیه ای از قرآن کریم دارد که برای مکه، وعده امنیت می دهد؛ در حالی که امنیت در آیه قرآن، امنیت فقهی است که در ذیل توضیخ داده می شود.

ابتدا اصل آیه شریفه: 

وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً: و (به خاطر بیاورید) هنگامى که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز امن و امان براى مردم قرار دادیم.
نخست دقت شود که در آیه، خانه خداوند یعنی کعبه و با تعمیم، مسجدالحرام بیان شده است، نه تمامی شهر مکه.
محل امن بودن خانه «کعبه» به این مناسبت است که خداوند مقرر نمود کسى که به این خانه پناهنده شود، تا هنگامى که در آن‌جا است جان و مال او ایمن باشد و هرگز ترس به خود راه ندهد. و مردم نیز باید جهت عظمت و احترام به کعبه متعرض فردی نشوند که خود را در پناه آن قرار داده است.
این خانه یک خانه امن براى مردم و نیز حیوانات است. حرم مکه که خانه کعبه در آن قرار گرفته، از جانب خدا محل امن اعلام شده است، حتى اگر کسى که باید حد بر او جارى شود به حرم مکه پناهنده شود، کسى حق ندارد تا وقتى که در حرم است به او حد جارى کند. بلکه باید آن‌قدر صبر کنند تا از حرم بیرون بیاید، آن‌گاه حد الهى را بر او جارى کنند. حتى حیوانات هم در حرم امنیت دارند و شکار آنان در داخل حرم مکه ممنوع است.
محل امن بودن خانه «کعبه» به این مناسبت است که خداوند مقرر نمود کسى که به این خانه پناهنده شود، تا هنگامى که در آن‌جا است جان و مال او ایمن باشد و هرگز ترس به خود راه ندهد. و مردم نیز باید جهت عظمت و احترام به کعبه متعرض فردی نشوند که خود را در پناه آن قرار داده است.
این که گفته شود امنیت به این معناست که نباید هیچ اتفاقی در مکه روی دهد، نه ترجمه ای عقلانی است، و نه مراد خداوند در این آیه است. چرا که همیشه زد و خوردهایی در مکه و حتی در مسجدالحرام تا پیش از پیامبر اسلام (صلی الله و علیه وآله) وجود داشته است. اما پس از پیامبر و به احترام ایشان و احترام کعبه، این زد و خوردها منتفی شد.
از این رو حتی حوادث طبیعی مانند سیل، زلزله و مانند آن اگر ناامنی در مسجدالحرام ایجاد کنند، منافات با آیه قرآن ندارد، بلکه آیه در مقام بیان امنیت فقهی و شرعی است. به همین خاطر پناهنده ی به خانه خدا، اگر بدترین کارها را هم انجام داده باشد، به احترام کعبه، مادامی که در مسجدالحرام بماند، دارای امنیت است.
بدیهی است که اگر کسی خودسرانه، پناهنده ای را حد بزند و یا حکمی از احکام الهی را روی وی اجرا کند، دیگر این عمل، حد شرعی نخواهد بود زیرا خود خداوند آن را در مسجدالحرام، منتفی دانسته است و آن شخص، از روی طغیان، دست به چنین کاری زده است.
از آیات دیگر قرآن نیز همین معنای امنیت استفاده می شود، زیرا در قرآن مکرراً بیان شده است که افرادی که مثلاً کارهای باطل انجام می دهند و بر آن اصرار می ورزند، امنیتی از عذاب الهی نخواهند داشت. نیز در سوره هود: 44 «عاصم» به معنای ایمنی از عذاب، اراده شده است.