ارزش غلام سياه كربلا

یزیدیان فكر كردند كه در كربلا، چون هوا گرم است، اگر چند روز اين بدن‏ها روى خاك بماند، باد مى‏كند، بو مى‏گيرد، متلاشى مى‏شود و تعفّن آن اين سرزمين را مى‏گيرد كه حيوان‏ها نيز در مى‏روند. سه شبانه روز بدن‏ها را گذاشتند، اما نه بدنى باد كرد و نه متلاشى شد.

وقتى امام زين العابدين عليه السلام نصف شب آمد تا بدن‏ها را دفن كند، بيابان نشين‏ها گفتند: يابن رسول الله! اين بوى عطرى كه تا به حال استشمام نكرده بوديم، از كجاست؟ همه را جمع كرد و بالاى سر بدن غلام سياه آورد و فرمود: براى اين شهيد است.
آنهاى ديگر عطرى داشتند كه اين بدبخت‏ها استشمام نمى‏كردند، ولى اين قسمتى از عطر غلام سياه بود كه بينى اهل دنيا استشمام مى‏كرد. پرسيدند: اين عطر را از كجا آورده است؟ فرمود: وقتى پدرم سر او را به دامن گرفت، رو به پروردگار كرد و فرمود:
«أللهمَّ بَيِّض وَجهَهُ وَ طَيِّب ريحَهُ» 
خدايا! به او آبروى كامل بده و بوى او را مانند بوى خودت طيب و خوشبو كن.