دولت حضرت بقیّة الله الأعظم ارواحنا فداه

اهل بيت(ع) در نگاه زبور / دولت حضرت بقية اللّه‏

آياتى از قرآن كريم اشاره به اين عصر درخشان دارد، از آن جمله مى‏فرمايد:

«وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»* «1».

و سرانجام [نيك‏] براى پرهيزكاران است.

و روايات مستفيضه نيز بر اين معنى گواهى مى‏دهد كه ظهور و بروز دولت حقه الهيه در آخر الزمان اتفاق خواهد افتاد.

دَولَتُنا آخِرُ الدُّوَلِ‏ «2»

. و در برخى آيات تصريح نموده است كه اين بشارت در كتب انبياى گذشته نيز مذكور گشته، چنانكه مى‏فرمايد:

«وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ‏ الصَّالِحُونَ» «3». «4» و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتيم كه: زمين را بندگان شايسته ما به ميراث مى‏برند.

اين آيه شريفه بشارت از آينده‏اى مى‏دهد كه شرّ و فساد به كلّى از عالم انسانى رخت بر بسته و گويى اشرار و ستمكاران به كلّى نابود و محو گشته‏اند كه وراثت زمين به صالحين انتقال خواهد يافت زيرا لغت «وراثت» و «ميراث» در مواردى استعمال مى‏شود كه شخصى يا گروهى منقرض شوند و مال و مقام و همه چيزشان به گروهى ديگر به وراثت انتقال يابد.

مكتوب الهى در زبور چيست؟

مضمون آيه فوق در مرموز (37) زبور داود مكرراً ذكر شده و اين بشارت عظيم را به ألحان گوناگون بيان كرده و پس از تسلى و دلدارى به حضرت داود عليه السلام كه:

از شريران رنجيده مشو (1) زيرا همچون علف زود بريده مى‏شوند (2) بر خداوند توكل نماى و از او متلذذ باش (3 و 4) به او آرام گير و در انتظارش بسر بر (7) و... «5» در ادامه مى‏فرمايد:

(9) زيرا كه شريران منقطع مى‏شوند، اما متوكلان به خداوند وارث زمين خواهند شد (10) و حال اندك است كه شرير نيست مى‏شود كه هر چند مكانش را جستجو نمايى ناپيدا خواهد بود (11) اما متواضعان وارث زمين شده از كثرت سلامتى متلذذ خواهند شد (12) شرير به خلاف صادق افكار مذمومه مى‏نمايد و دندانهاى خويش را بر او ميفشارد (13) خداوند به او متبسم است چونكه مى‏بيند كه روز او مى‏آيد (14) شريران شمشير را كشيدند و كمان را چله كردند، تا آنكه مظلوم و مسكين را بيندازند، و كمانهاى ايشان شكسته خواهد شد.

(16) كمى صديق از فراوانى شريران بسيار بهتر است (17) چونكه بازوهاى شريران شكسته مى‏شود و خداوند صديقان را تكيه‏گاه است (18) خداوند روزهاى صالحان را مى‏داند و ميراث ايشان ابدى خواهد بود (19) در زمان بلا خجل نخواهند شد و در ايام قحطى سير خواهند بود (20) لكن شريران هلاك خواهند شد و دشمنان خداوند مثل پيه برّه‏ها فانى، بلكه مثل دود تلف خواهند شد. (22) زيرا متبركان خداوند وارث زمين خواهند شد، اما ملعونان وى منقطع خواهند شد (29) صديقان وارث زمين شده ابداً در آن ساكن خواهند شد. (34) به خداوند پناه برده راهش را نگاهدار، كه تو را به وراثت زمين بلند خواهد كرد و در وقت منقطع شدن شريران اين را خواهى ديد (38) اما عاصيان عاقبت مستأصل و عاقبت شريران منقطع خواهند شد.

 محبت اهل بيت نشانه محبت خدا و رسول‏

اگر محبت تو به خدا و رسول راست باشد، اهل بيت رسول خدا را دوست خواهى داشت و هر آنچه در حق تو از آنان صادر مى‏شود كه موافق طبع تو نيست، جمالى است كه متنعم به وقوع آن از ايشان هستى، در اين هنگام خواهى دانست كه تو را عنايتى است نزد خداوند كه به خاطر او آنان را دوست مى‏دارى از آن جهت كه آن كس كه او را دوست مى‏دارد، تو را ياد كرده است و بر خاطر او خطور كرده‏اى كه همان اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله هستند پس بايد خدا را شكر بگويى به جهت اين نعمت كه به تو داده است.

آنان تو را ياد كرده‏اند با زبان‏هاى پاك كه خدا پاك كرده است به آن پاكى كه علم تو بدان نرسد.

اگر تو را بر ضد اين حالت با اهل بيت ببينم- كه تو محتاج آنان و رسول خدا هستى كه خدا به وسيله او تو را هدايت كرد- چگونه من به مودّت تو وثوق پيدا كنم كه ادعا دارى مرا به شدت دوست دارى و حقوقم را رعايت مى‏كنى و در كنار من هستى؟ در صورتى كه تو در حق اهل بيت پيامبرت اين چنين عيب‏جويى مى‏كنى؟ به خدا قسم، اين ناشى نشده است مگر از نقص ايمان تو و مكر خداوند نسبت به تو و به دام انداخنت از جايى كه نمى‏دانى...

اسرار اهل بيت و برخى مختصات آنان «6»

وقتى اقطاب اين مقام را براى تو بيان كردم و اينكه ايشان بندگان برگزيده نيك نهاد خداوند هستند، بدان كه اسرار اينان كه خداوند ما را بدانها آگاه ساخته، عامه نمى‏دانند بل اكثر خاصه كه اين مقام را ندارند [نمى‏دانند].

خضر- كه رضوان خدا بر او باد- از ايشان است و ازبزرگترين آنان، خداوند شهادت داده است كه از سوى خود بدو رحمت داده است و از سوى خود علم بدو آموخته است كه بدان موساى كليم از او تبعيت كرد...

از جمله اسرار آنان- چنانكه گفتيم- علم به منزلت اهل بيت و آنچه خداوند توجه داده است درباره علوّ رتبت آنان در آن علم.

و باز از اسرار آنان علم به مكرى است كه خداوند براى دشمنان آنان پرداخته، كه دوستى پيامبر را ادعا دارند در صورتى كه خود پيامبر به دوستى اهل بيتش سفارش داده و خود از جمله آنان است! اكثر مردم آنچه را كه رسول خدا به امر خداوند درخواست كرد انجام ندادند و خداوند و رسولش را نافرمانى كردند و كسى از نزديكانش را دوست نگرفتند مگر آن كسى كه از او خوبى ديدند! اينان مقاصد خود را دوست دارند و عاشق نفوس خود شدند.

تا اينجا آخر آن باب است كه از كلام شيخ اعظم مذكور افتاد و هدف از آن:

- علم يافتن به شرافت اهل بيت عليهم السلام و فضيلت آنان از زبان او [ابن عربى‏].

- علم يافتن به طريق محبت و كيفيت مودت با ايشان.

- علم يافتن به تطهير و عصمت و خصوصيت اسرار قرآن و علوم آن به وسيله آنان و به پيروى از آنان و علم پيداكردن به پيروان اهل بيت چونان سلمان و جز او.. «7».

سيد حيدر آملى رحمه الله در تفسير خود پس از نقل اين باب از فتوحات مكيه تا پايان جلد اول در باره اهل بيت عليهم السلام به بحث مى‏پردازد و ما به جهت اختصار حتى سخنان ابن عربى را كوتاه آورديم. آنچه سيد حيدر آملى از كلام ابن عربى آورده، به يك معنى سخن او هم هست؛ از اين‏رو چيزى جداگانه و دراز دامن از خود سيد حيدر نياورديم.

سخن را در اين مقطع با شعرى از محى الدين ابن عربى پايان مى‏بريم كه سليمان ابن ابراهيم قندوزى (1220- 1294 م) در ينابيع المودة «8» حكايت كرده است:

          فَلا تَعْدِلْ بِأَهْلِ البيتِ خَلْقاً             فَأَهْلُ الْبَيتِ هُمْ أهلُ الشَهادَةْ

             فَبُغْضُهُمْ مِنَ الإنْسانِ خُسرٌ             حَقِيقىٌ وَحُبُّهُمْ عِبادَةْ «9»

پی نوشت ها:

______________________________
(1)- اعراف (7): 128؛ قصص (28): 83 عاقبت يعنى آخرين، و طبق عموم و اطلاق آية فوق نه تنها جهان آينده كه بعد اين جهان است، عالم سعادت و سربلندى متقيان خواهد بود، بلكه آخرين دولت و پايان زندگى اين جهان نيز در دست آنان خواهد افتاد كه زمام امور اجتماع راى بر كف با كفايت خويش گيرند.

(2)- الارشاد، مفيد: 2/ 384؛ بحار الأنوار: 52/ 332، باب 27، حديث 58.

(3)- انبياء (21): 105.

(4)- مقصود از ذكر در اين آيه، تورات موسى عليه السلام است كه زبور داود كه پيرو شريعت تورات بوده پس از آن نازل گشته، و قرآن لفظ ذكر را به معانى گوناگون كه تمامى آنها از مصاديق معنى لغوى ذكر است استعمال نموده: مانند: رسول‏ «ذِكْراً رَسُولًا» و قرآن‏ «نَزَّلْنَا الذِّكْرَ» و تورات‏ «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ»* و...

و اينكه اهل الذكر به ائمه دين تفسير شده است منافاتى با اين معنى كه شأن نزول آيه است ندارد، زيرا آنان بزرگترين مصاديق ذكر و تذكر الهى مى‏باشند.

(5)- چنانكه قرآن نيز امر به انتظار روز موعود كرده مى‏فرمايد: «فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ» «پس منتظر [عذاب خدا] باشيد و من هم با شما از منتظرانم» اعراف (7): 71.

 (6)- آنچه در الفتوحات المكية آمده، چنين است: (اسرار الاقطاب «السلمانيين») كه با متن سازگارتر است.

(7)- تفسير المحيط الأعظم: 1/ 447.

(8)- ينابيع المودة: 3/ 174، باب 65.

(9)- كسى را با اهل بيت نسنج كه ايشان اهل شهادت هستند بغض و عناد مردم با ايشان ضرر حقيقى است و دوست داشتن ايشان عبادت است.

مطالب فوق برگرفته شده از

کتاب: اهل بيت عليهم‏السلام عرشيان فرش نشين     

نوشته: استاد حسین انصاریان