در حديث است كه: در روز قيامت، شخصى را به ميزان حساب، حاضر مى‌كنند كه در مدّت عمر خود ظاهراً اعمال نيكى انجام داده، عمل‌هاى او را به جناب حق عرضه مى‌كنند، حضرت بارى، هريك از اعمال او را به عيبى و تقصيرى برمى‌گرداند، آن‌گاه دستور مى‌رسد كه آن عبد بايد به جهنّم برود، يك موى از مژه چشم او پس از اذن حضرت حق عرضه مى‌دارد: خداوندا! اين شخص در شبى از شب‌ها ياد تقصيرات خود كرد و دلش سوخت و اشك ندامتش بر چهره جارى گشت به حدّى كه من در آن اشك غرق شدم، خداوند مهربان به قيمت آن اشك از بنده‌اش بگذرد و او را از جهنّم نجات دهد
منبع : پایگاه عرفان
