دفع نقشه ى دشمنان
در اين دعا امام عليه السلام براى رفع كيد و مكر دشمنان از خداوند درخواست كمك مى كند و نحوه ى برخورد دشمن را بازگو مى نمايد.
― در فراز نخست چنين عرضه مى دارد (بار خداوندا تو مرا هدايت كردى ولى به من لهو (و سرگرميهاى ناچيز) پرداختم) (الهى هديتنى فلهوت).
― (تو مرا موعظه و پند دادى اما من قساوت پيشه كردم) (و وعظت فقسوت).
― (و به من عطاياى جميل و زيبا بخشيدى ولى من معصيت كردم) (و ابليت الجميل فعصيت).
― (اما (پس از خطاها)- آنطور كه تو به من معرفى كردى- راه بازگشت را شناختم، به استغفار پرداختم و تو از نافرمانيم در گذشتى) (ثم عرفت ما اصدرت اذ عرفتنيه، فاستغفرت فاقلت).
― (ولى من باز به گناه برگشتم و تو دوباره پرده پوشى كردى) (فعدت فسترت).
― (بنابراين- اى خداى من- حمد و ستايش ويژه ى تو است) (فلك الهى الحمد).
― ((اى خداى من) من خود با پاى خويش در واديهاى هلاكت قدم گذاشتم) (تقحمت اوديه الهلاك).
― (و در دره هاى تلف و نابودى وارد شدم) (و حللت شعاب تلف).
― ((با ورود به واديهاى هلاكت) خود را در معرض قهر تو در آوردم) (تعرضت فيها لسطواتك).
― (با حلول (در دره هاى تلف) خود را در دل عقوبتهاى تو قرار دادم) (و بحلولها عقوباتك).
― (هم اكنون وسيله اى (براى نجات از اين مهالك) جز توحيد، در پيشگاه تو ندارم) (و وسيلتى اليك التوحيد).
― (دست آويزم براى رهائى اين است كه هيچ چيز را شريك تو قرار نداده و معبودى با تو اتخاذ نكرده ام) (و ذريعتى انى لم اشرك بك شيئا و لم اتخذ معك الها).
― (و اكنون (براى نجات از كيفر) جان خود را بر گرفته به سوى تو فرار كرده ام) (و قد فررت اليك بنفسى).
― (زيرا تو پناه هر گناهكار فرارى و ملجاء هر كسى هستى كه حظ بهره ى خود را در معرض تضييع قرار داده و ملتجى شده است) (و اليك مفر المسى ء و مفزع المضيع لحظ نفسه الملتجى ء).
― به دنبال اين قسمت وضع دشمن خود و آمادگى او را چنين تشريح مى كند (چه بسيار از دشمنانم كه شمشير عداوتش را برهنه ساخته و بر روى من كشيده است) (فكم من عدو انتضى على سيف عداوته).
― (خنجر كينش را براى من تيز كرده است) (و شحذ لى ظبه مديته).
― (سر نيزه اش را به قصد جان من آماده ساخته) (و ارهف لى شباحده).
― (و زهرهاى كشنده اش را براى من مهيا ساخته) (و داف لى قواتل سمومه).
― (تيرهاى صائبش را به سوى من نشانه رفته) (و سدد نحوى صوائب سهامه).
― (چشم مراقبتش نسبت به من به خواب نگرائيده) (و لم تنم عنى عين حراسته).
― (و تصميم گرفته است كه مرا آماج رنج و شكنجه قرار دهد، و تلخى و مرارت خود را به كام من بيفشاند) (و اضمر ان يسومنى المكروه و يجزعنى زعاق مرارته).
― (اما تو اى خداى من ضعف مرا از تحمل مشكلات گران و ناتوانيم را از پيروزى در برابر كسى كه آهنگ مبارزه با من را نموده مشاهده كرده اى) (فنظرت يا الهى الى ضعفى عن احتمال الفوادح، و عجزى عن الانتصار ممن قصدنى بمحاربته).
― (تنهائيم را در برابر عده ى زيادى كه با من به دشمنى برخاسته، دام بلا را براى هنگام غفلتم گسترده (و در كمين من نشسته) ملاحظه كردى) (و وحدتى فى كثير عدد من ناوانى، و ارصد لى بالبلاء فيما لم اعمل فيه فكرى).
― (لذا ابتداء به ياريم برخاستى) (فابتداتنى بنصرك).
― (و با قوه و قدرتت پشتم را محكم نمودى) (و شددت ازرى، بقوتك).
― (آنگاه از تندى و تيزى تيغش- بخاطر من- كاستى) (ثم فللت لى حده).
― (از ميان حمايت گروه انبوه تنهايش ساختى) (و صيرته من بعد جمع عديد وحده).
― (مرا بر او قدرت و برترى بخشيدى) (و اعليت كعبى عليه).
― (و تيرهائى كه به سوى من نشانه رفته بود را به خودش باز گرداندى) (و جعلت ما سدده مردودا عليه).
― (آرى او را از هدفش باز گرداندى اما خشمش را فروننشانده و كينه اش تسكين نيافته (فرددته، لم يشف غيظه، و لم يسكن غليله).
― تا آنجا كه: (انگشتانش را به دندان گزيده و به ناچار (مصاف) روى برتافته در حاليكه سپاهيانش با او در خلف بيرون آمدند) (قد عض على شواه، و ادبر موليا قد اخلفت سراياه).
― ((بار خداوندا) چه بسيار ياغيان و ظالمانى كه با كيد و مكر خود درباره ى من ستم كرده) (و كم من باغ بغانى بمكائده).
― (دامهاى (شكارشان) را بر سر راهم نصب نموده اند) (و نصب لى شرك مصائده).
― (جاسوسانى را براى زير نظر داشتنم بر من گماشته اند) (و وكل بى تفقد رعايته).
― (و همانند درنده اى كه در كمين شكارش به انتظار فرصت است در كمين من نشسته ام) (و اضبا الى اضباء السبع لطريدته انتظارا لانتهاز الفرصه لفريسته).
― (در حاليكه متملقانه چهره ى خوشروئى را برايم آشكار مى كند و از دل به چشم كينه بر من مى نگرد) (و هو يظهر لى بشاشه الملق، و ينظرنى على شده الحنق).
― (ولى اى خداى من- كه بلندمرتبه و پربركتى- تو هنگامى كه فساد باطن و زشتى انديشه اش را ديدى او را با مغز در آن گودالى كه براى شكار آماده كرده بود نگون ساختى و در پرتگاه حفره اش در افكندى)
― (فلما رايت يا الهى تباركت و تعاليت دغل سريرته و قبح ما انطوى عليه، اركسته لام راسه فى زبيته، و رددته فى مهوى حفرته).
― (و بدين ترتيب پس از آن سركشى، ذليلانه در بند دامى كه آماده ساخته بود مرا در آن ببيند، خود گرفتار آمد) (فانقمع بعد استطالته ذليلا فى ربق حبالته التى كان يقدر ان يرانى فيها).
― (اما حقيقت اين است اگر رحمت تو نبود نزديك بود آنچه بر او وارد شده بر من وارد آيد) (و قد كاد ان يحلى بى- لو لا رحمتك- ما حل بساحته).
― در دومين فراز باز امام در توضيح وضع دشمنش چنين ادامه مى دهد (چه بسيار حسودى كه به خاطر من غصه گلوگيرش شده) (و كم من حاسد قد شرق بى بغصته).
― (خشمش نسبت به من در گلويش پيچيده) (و شجى منى بغيظه).
― (با نيش زبانش مرا آزرده) (و سلقنى بحد لسانه).
― (با عيوبى كه در وجود خود دارد بر من طعنه زده) (و وحرنى بقرب عيوبه).
― (آبرويم را آماج تيرهاى كينه اش قرار داده) (و جعل عرضى غرضا لمراميه).
― (صفات ناپسندى كه همواره وجودش به آن مبتلا است به گردن من انداخته) (و قلدنى خلالا لم تزل فيه).
― (با نيرنگ خود سينه ام را آكنده از خشم ساخته) (و وحرنى بكيده).
― (و بالاخره با كيد و مكر خود آهنگ (از بين بردن) مرا نموده است) (و قصدنى بمكيدته).
― (من- اى خداى من- با استغاثه به تو تو را صدا زده ام) (فناديتك يا الهى مستغيثا بك).
― (اطمينان به سرعت اجابت از ناحيه ى تو را داشتم) (واثقا بسرعه اجابتك).
― (به خوبى مى دانستم آنكس كه در سايه ى حمايت تو پناه گيرد ستم زده نخواهد شد) (عالما انه لا يضطهد من آوى الى ظل كنفك).
― (آن كس كه به پناهگاه انتصار تو ملتجى گردد هرگز به فزع نخواهد افتاد) (و لا يفزع من لجاء الى معقل انتصارك).
― (و تو هم با قدرت خود از شدت او مرا محفوظ داشتى) (فحصنتنى من باسه بقدرتك).
― ((بار خداوندا) چه بسيار ابرهاى تيره اى كه از افق زندگيم برطرف كردى) (و كم من سحائب مكروه جليتها عنى).
― (و چه ابرهاى سراسر نعمتى كه باران آن را بر من فروفرستادى) (و سحائب نعم امطرتها على).
― (چه جويهاى رحمتى كه در كشتزار زندگيم جارى ساختى) (و جداول رحمه نشرتها).
― (و چه لباسهاى عافيتى كه بر تنم پوشاندى) (و عافيه البستها).
― (و چقدر از چشمه هاى حوادث (كه به سوى من متوجه بود) كه آن را كور ساختى) (و اعين احداث طمستها).
― (چه پرده هاى ضخيمى از غمها كه از دلم برداشتى) (و غواشى كربات كشفتها).
― (و چه حسن ظنهائى (درباره ى من) كه آن را محقق نمودى) (و كم من ظن حسن حققت).
― (فقر و ندارى مرا كه جبران كردى) (و عدم جبرت).
― (لغزشهائى كه (مرا از آن) محافظت نمودى) (و صرعه انعشت).
― (و چه ذلت و مسكنتهائى كه آن را به نعمت متحول ساختى) (و مسكنه حولت).
― (در همه ى اين موارد انعام و احسان از ناحيه ى تو، و در تمام اينها فرورفتن در معاصى و گناه از ناحيه ى من بوده است) (كل ذلك انعاما و تطولا منك، و فى جميعه انهماكا منى على معاصيك).
― (با اين حال نه بدى من تو را از اتمام احسانت باز داشت) (لم تمنعك اساءتى عن اتمام احسانك).
― (و نه آن همه (احسان و تفضل) مرا از ارتكاب موجبات سخط تو منع كرد) (و لا حجرنى ذلك من ارتكاب مساخطك).
― (تو در برابر كردارت مسئول نيستى) (و لا تسال عما تفعل).
― (از تو خواسته شده عطا كرده اى) (و لقد سئلت فاعطيت).
― (و آنگاه كه سئوال نشده خود به بخشش آغاز نموده اى) (و لم تسئل فابتدات).
― ((و چنانچه) از فضل، سماحت و بزرگواريت چيزى مطالبه شده بخل نورزيده اى و كم عطا نكرده اى) (و استميح فضلك فما اكديت).
― (اى مولاى من! تو جز احسان، اكرام، تفضل و انعام راهى پيش نگرفته اى) (ابيت يا مولاى الا احسانا و امتنانا و تطولا و انعاما).
― (و من جز هتك احترام محرماتت، تعدى از حدودت، و غفلت از تهديداتت راهى بر نگزيده ام) (و ابيت الا تقحما لحرماتك، و تعديا لحدودك، و غفله عن وعيدك).
― (بنابراين- اى خداى من- ستايش مخصوص تو است، مخصوص مقتدرى كه هيچگاه مغلوب نمى شود) (فلك الحمد الهى من مقتدر لا يغلب).
― ((مخصوص) مهلت دهنده اى كه هرگز شتاب نمى كند) (و ذى اناه لا يعجل).
― ((اى خداى من) اين مقام كسى است كه به فراوانى نعمتها اعتراف كرده است) (هذا مقام من اعترف بسبوغ النعم).
― (اما با تقصير و كوتاهى در شكر، با آنها مقابله نموده و به تضييع (آنها) بر ضد خود شهادت داده است) (و قابلها بالتقصير و شهد على نفسه بالتضييع).
― (بار خداوندا من با توسل به مقام بلند محمدى و موقعيت درخشان علوى به تو تقرب مى جويم و رو به سوى تو مى آورم كه مرا از شر (دشمنان و گناهان) پناه دهى) (اللهم فانى اتقرب اليك بالمحمديه الرفيعه، و العلويه البيضاء، و اتوجه اليك بهما ان تعيذنى من شر كذا و كذا).
― (چه اين كار (پناه دادن) در جنب توانائى تو، تو را به تنگنا نمى افكند) (فان ذلك لا يضيق عليك فى وجدك).
― (و تو را با توجه به قدرتت دچار دشوارى نمى سازد) (و لا يتكادك فى قدرتك و انت على كل شى ء قدير).
― (بنابراين- اى خداى من- از رحمت و دوام توفيقت آنقدر بر من ببخش كه آن را نردبان رسيدن به سطح خشنوديت قرار دهى و به وسيله ى آن از عقوبتت ايمن گردانى اى مهربانترين مهربانان) (فهب لى يا الهى من رحمتك و دوام توفيقك ما اتخذه سلما اعرج به الى رضوانك و آمن من عقابك، يا ارحم الراحمين).
فارسی
دفع نقشه ى دشمنان
0
0%
(نفر
0)
نظر شما در مورد این مطلب ؟
نمی پسندم
می پسندم
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:
آخرین مطالب
بیشترین بازدید این مجموعه
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
