جایگاه اساتید اکنکار

استاد خدا می شود!!!!

درباره جایگاه اساتید اکنکار توضیح دهید.

مکاشفات پال ‏توئیچل در دندان‏ببر به خدا شدن اساتید انجامیده است. توئیچل در این کتاب ادعا می‏کند خودش سوگماد برین است.(همو، دندان ببر:226)

وی در همین کتاب از قول فوبی‏کوانتز به‏روشنی اعلام می‌دارد، خداوند در درون آدم‌هاست و چیزی جدای از آن‏ها نیست.(نک: همان: 239)

این در حالی است که اکنکار تلاش دارد استاد را تنها مجرای فیض الهی معرفی کند تا با دیگر فرقه‏ها متفاوت باشد. (توئیچل، شریعت کی سوگماد: 1/57)

در ادعایی دیگر ماهانتا وجه‏الله معرفی می‏شود:

او نشان خواهد داد که ماهانتا وجهی از وجوه الهی است که به خاطر رهاسازی روح‌ها هیئت انسانی بر خود مي‌گیرد.(همان: 296)

این آموزه نیز قرابت شدیدی به آموزه‌هاي مسیحیت دارد، چه اين‌كه مسیحیان نیز معتقدند که مسیح(ع) تجسد و مجلای الهی بود که برای رها ساختن روح‌های دربند از گناه نخستین هیئت انسانی به خود گرفته است.

تجلی انسان‏گون سوگماد روی دیگر استادخدایی اکنکار را نشان می‏دهد:

استادِ حقِ در قيد حيات، تجلی جسمانی سوگماد در زمین است و مأموریت دارد همه روح‌هایی را که آماده بازگشت به جهان‏های بهشتی‌اند بدان‌جا عودت دهد.(همان: 57)

پال در جملاتی، پا را از این هم فراتر نهاده و مقام استادی را - که از قضا به خود او تعلق گرفته- نیز خدا می‌خواند:

استاد در واقع خدایی است در درون ما که از طریق صدای پرعطوفتِ وجدان به ما درس مي‌دهد.(همان: 352)

او هیچ ابایی ندارد تا خدایِ‏خدایان اکنکار را هم‏تراز با استاد قرار داده و خود را سوگماد اعلی بپندارد:

سوگماد عشق، حکمت و قدرت است. او حاضر مطلق است و در همه چیز نفوذ دارد. استادِ حقِ در قيد حيات نیز اين چنين است.(همان:189)

این در حالی است که اکنکار، سوگماد را خدایِ خدایان، مطلقِ مطلقین، مقدّسِ مقدّسین، رحیمِ رحیمان، قادرِ مطلق، حاضرِ مطلق و عالمِ مطلقِ تمامی کائنات مي‌داند. پس چگونه ممکن است که استاد نیز حاضر مطلق باشد آن گونه که سوگماد است؟(نک: همان: 75)

از دیگر جنبه‏هایی که باعث خدا شدن ماهانتا در اکنکار شده و خداشناسی آنان را نیز به چالش کشیده، تناسخ خداوند در قالب ماهانتاست.(نک: همان:64)

در اینجا تناقض دیگری نیز نمایان می‏شود. سیستم منحصر به فردِ! تناسخ اکنکار، خداوند را نیز به تناسخ کشانده است. البته پال هیچ‏گاه به گناه خداوند و کارمایی که ایجاد نموده و در دامان تناسخ گرفتار آمده، اشاره نمی‏نماید.

در اینجا نیز باید متذکر شد که هر چند در عرفان دینی و اسلامی نیز انسان وجه‏الله قلمداد می‏شود و یا اینکه روح انسان همان روح الهی است اما این سخنان بر اساس مبنای غیرمادی بودن الهی استوار است و بایسته است که در همین مبنا به تعریف و توضیح آنها همت گمارد. 

در اینجا روح‏الله بودن انسان، صبغه‏الله یافتن انسان و نیز وجه‏الله شدن او چیزی جز خدایی شدن انسان نیست. اما در این‏گونه عرفان‏ها که بر اساس مبانی‏شان، خداوند کاملا مادی شده؛ در غلاف پوست و پوشت درآمده و حتی به تناسخ تن در می‏دهد، تمامی‏ این اصطلاحات بر اساس مبانی‏شان، سخنانی ماتریالیسیتی و تکفیرگونه‏اند. البته اگر ایشان در پی بیان مقام انسان کاملی باشند که او را یارای به بار نشاندن تمامی‏ استعدادهای خداگونه شدن است، می‏توانند بر اساس مبانی خودشان به تشریح آن بپردازند اما آن‏گونه که از مبانی‏شان پیداست هرگز درصدد بیان آن نبوده و نیستند و لذاست پال به صراحت ماهانتا را خدا دانسته و رابطه این همانی بین آن دو بر قرار می‏کند.(نک: توئیچل، شریعت کی سوگماد، 189) 

در مبانی اندیشه‏ای اسلام انسان کامل می‏تواند به هر مقام والایی جز خدا شدن دست یابد لذاست که امیرالمومنین علی(ع) نیز می‏فرماید: درباره ما هر مقامی جز مقام الهی قائل شوید سزاوار است.

----------------------------------------------------

نوشته شده توسط عبدالحسین مشکانی
منبع:
http://nozohor.porsemani.ir