بسم الله الرحمن الرحیم

«الحمدلله رب العالمین صلاة و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین حبیب الهنا و طبیب نفوسنا ابی القاسم محمد صلی الله علیه و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین».

تغذیهٔ حضرت رضا(ع) با آب فرات در لحظهٔ تولد

لحظه‌ای که خداوند مهربان وجود مبارک علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) را به حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع) و همسر باکرامت او عطا کرد، قبل از اینکه ذائقهٔ امام هشتم شیر پاک مادر را در همان لحظهٔ اول ولادت بچشد، حضرت موسی‌بن‌جعفر(ع) دستور دادند که ظرفی از آب فرات را به محضرشان آوردند. یکی دو قطره از آب فرات را در کام حضرت رضا(ع) ریختند که فرزندشان از همان نفس اول با وجود مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) از این طریق پیوند بخورد. 

-اثر‌گذارترین و بهترین تغذیه

این درس است که عقل، جان، قلب، باطن و اعضا و جوارح خود را با معنویت وجود مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) تغذیه کنید؛ چون بعد از قرآن کریم، غذایی بالاتر، بهتر و اثرگذارتر از این غذا در عالم نیست. کسانی که کاملاً با معرفت و درک حقیقت، همهٔ وجود خودشان را با معنویت حضرت سیدالشهدا(ع) تغذیه کرده‌اند، در دین ثابت‌قدم مانده‌اند. ثابت‌قدمی،‌ شخصیت‌ و معنویتشان بی‌نظیر بود. به‌همین‌خاطر، شب عاشورا در سخنرانی بسیار مهمی که برای یاران و اهل‌بیت خود‌شان داشتند، فرمودند: «فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي» من در گذشته و آیندهٔ جهان بهتر از این یارانم را خبر ندارم. یقیناً اگر بهتر از این یاران در گذشتهٔ جهان تا زمان آدم(ع) و در آینده تا لحظهٔ برپاشدن قیامت وجود داشت، امام که عالم «بِما كانَ وَبِما يَكونُ وَما هُوَ كائِنٌ» است، خبر می‌شود. معلوم می‌شود که معلومِ این علم در تمام روزگار وجود نداشته است، غیر از نفراتی که شب عاشورا کنار حضرت بودند؛ آن‌هم با کلمهٔ خیر که در گفتار ابی‌عبدالله(ع) افعل و تفضیل است و می‌فرمایند: من بهتر از یارانم را خبر ندارم. این یعنی هیچ پیغمبر، ولیّ و امامی قبل و بعد از من، بهتر از یاران مرا نداشته و بعد از من هم نخواهد داشت. این نتیجهٔ تغذیهٔ فکر، عقل، قلب و جان از غذای معنوی ابی‌عبدالله‌الحسین(ع) است. 

این کار اولِ مربوط به حضرت رضا(ع)، تازه به‌دنیا آمده و بدنش هنوز گرم ولادت است که امام معصومی مانند موسی‌بن‌جعفر(ع) او را از طریق تغذیه با آب فرات، با وجود مبارک حضرت سیدالشهدا(ع) ارتباط می‌دهد. 

آگاهی امیرالمؤمنین(ع) از جغرافیای عالم آفرینش

امام هشتم 57 سال در دنیا زندگی کردند. روزی که از دنیا رفتند و او را در منطقهٔ توس دفن کردند، زیارت او بنا به فرمودهٔ امامان قبل و به فرمودهٔ حضرت جواد(ع)، زیارت ویژه و خاص شد. برای نمونه یک روایتش را نقل می‌کنم؛ این روایت فوق‌العاده از وجود مبارک امیرالمؤمنین(ع) است. حضرت امیر(ع) زمانی این مطلب را فرموده‌اند که نزدیک دویست سال به روزگار حضرت رضا(ع) مانده بود. در واقع، امیرالمؤمنین(ع) نشان دادند که با لطف خدا به علم غیب و جغرافیای کرهٔ زمین عالِم هستند که اسم توس را برده‌اند. زمان امیرالمؤمنین(ع) مسئلهٔ جغرافیای جهان خیلی مطرح نبود؛ نه فقط آگاه به جغرافیای جهان بودند، بلکه به جغرافیای عالَم آفرینش هم آگاهی داشتند. 

شما بخش اول خطبهٔ اول «نهج‌البلاغه» را با دقت ببینید، نشان می‌دهد که امیرالمؤمنین(ع) آگاهی کاملی به عالم آفرینش و جغرافیای خلقت داشتند. در مسجد کوفه، روی منبر در حضور جمعیتی که اصلاً از این حرف‌ها خبر نداشتند (اگر هیئت بطلمیوس را شنیده بودند که فکر نمی‌کنم شنیده بودند) و براساس هیئت بطلمیوسی فکر می‌کردند که آسمان یک سقف است و این ستارگان میخ‌های نقره‌ای هستند که به این سقف کوبیده‌اند. مردم اصلاً بیشتر از این از عالَم بالا خبر نداشتند، ولی امیرالمؤمنین(ع) روی منبر فرمودند: «هذِهِ النُّجُومُ الَّتی فی السَّماءِ مَدائِنُ مِثْلُ الْمَدائِنِ» تمام ستارگان عالَم بالا مناطق و شهرهایی مانند شهرهای شماست. جدیداً اعلام کرده‌اند که در کرهٔ مریخ آب وجود دارد؛ البته اعلام‌ آنها براساس ابزار علمی است که به مریخ فرستاده‌اند و منطقهٔ آبخیز مریخ را عکس‌برداری کرده است. 

امیرالمؤمنین(ع) جغرافیای عالم بالا را هم می‌دانستند و وارد بودند. امیرالمؤمنین(ع) می‌دانستند که اگر آب مملکتی فراوان باشد، می‌توان تولید برق کرد. لذا روزی کنار رودخانهٔ عظیم فرات در کوفه به یکی از یارانشان فرمودند: من اگر بخواهم از این آب روشنایی بگیرم، دستم باز است. زمینه برایشان فراهم نبود، و الّا از همان رودخانه به تمام عراق برق می‌دادند. امیرالمؤمنین(ع) می‌دانستند که آهن خالص یکی از داروهای درمان زخم‌های خاصی است که به بدن وارد می‌شود. در تاریخ داریم که مردی دچار زخمی شده بود، هیچ مرهم، دارو و چرک خشک‌کنی به این زخم اثر نکرد. محضر امیرالمؤمنین(ع) آمد، امام فرمودند: به‌دنبال آهن خالص بگرد و این زخم را به آن آهن خالص بمال، خوب می‌شود. آن مرد به امیرالمؤمنین(ع) گفت: آهن خالص کجاست؟ فرمودند: در یکی از معبدهای هندوستان است. این آدم زخمی قدرت سفر به هندوستان را نداشت، اما در قرن هجدهم، وقتی دانشمندان غرب وارد معبد بزرگ هند شدند و ستون آهنیِ ویژه‌ای را در آنجا دیدند، آزمایش کردند و متوجه شدندن که این ستون آهنی 98 درصد خلوص دارد و کم نمونه بوده است. 

ضرر کامل بشریت در غفلت از امیرالمؤمنین(ع)

امیرالمؤمنین(ع) به جغرافیای زمین، جغرافیای آسمان و عناصر خلقت، آگاهی کامل داشتند. ما با چه انصافی، چه عقلی، چه دلیلی، چه برهانی و چه حجتی، امیرالمؤمنین(ع) را در زندگی کنار بگذاریم و دیگران را به‌عنوان الگوی زندگی انتخاب کنیم؟ جهان بعد از مرگ پیغمبر(ص) تا الآن ضرر کامل کرده است؛ تمام بوداییان، زرتشتی‌ها، یهودیان، دومیلیارد مسیحی جهان و نیز کمونیست‌هایی که زمان اوج کمونیستی بود و امام‌ آنها لنین بود، ضرر کرده‌اند. همچنین مسلمان‌های غیرشیعه که امیرالمؤمنین(ع) را کنار گذاشتند، اربابان روزگار اولشان و تا حالا هم ایشان را کنار گذاشتند، همه ضرر کرده‌اند؛ عالم‌ و عامی‌شان، حکومت‌ها، دولت‌ها، دانشمندان و نویسندگانشان ضرر کرده‌اند. 

-بی‌انصافی مردم مدینه در حق امیرالمؤمنین(ع)

اگر علی(ع) در زندگی نباشد، عالَم در زندگی نیست؛ اگر علی(ع) در زندگی نباشد، توحید، نبوت، معاد، تقوا، ایمان و سعادت دنیا و آخرت نیست. با چه انصاف، دلیل و حجتی از علی(ع) باید غافل بود، علی(ع) را در زندگی فراموش کرد و غیرِ او را محور قرار داد؟ به دنیا و تمام ملت‌ها عرض می‌کنم: «شما به تاریکی علی را دیده‌اید// زین سبب، غیری بر او بگزیده‌اید». اگر بعد از مرگ پیغمبر(ص)، غیر از آن دوازده سیزده نفر، در تاریکی نبودند، حاکمان سقیفه را به جای علی انتخاب نمی‌کردند. حاکمان سقیفه چه علم و سوادی داشتند؟ چقدر دین‌شناس، فقیه و قرآن‌شناس بودند؟ شما خودتان در کتاب‌هایتان نقل کرده‌اید که حاکم دوم شما‌ بالای صد بار در تمام مسائل دین اشتباه کرد و امیرالمؤمنین(ع) گفتند که اشتباه کردی. او هم فریاد زد: «لَوْلا عَلِیٌّ لَهَلَکَ عُمَر» اگر علی نبود، آبرویی برای من نمی‌ماند. شما علی(ع) را به چه دلیل از زندگی حذف کردید؟ 

خبر غیبی امیرالمؤمنین(ع) از شهادت حضرت رضا(ع)

این آگاهی کامل حدود دویست سال قبل از به‌دنیاآمدن امام هشتم به مردم فرمودند: «سَتُدْفَنُ بَضْعَةُ مِنِّي بِأَرْضِ تُوس» در آینده‌ای نزدیک، پارهٔ تن من در سرزمینی به نام توس دفن خواهد شد. این خبر غیبی بود و همین هم شد. وجود مبارک امام هشتم در ایران از دنیا رفتند. البته اعرابِ در ایران که بنی‌عباس بودند، ایشان را شهید کردند و ایرانی‌ها هیچ دخالتی در شهادت او نداشتند. ایرانی‌ها در شهادت هیچ امامی دخالت نداشتند! ابن‌ملجم، معاویه قاتل حضرت مجتبی، لشکریانی که به کربلا آمدند و همچنین قاتلان زین‌العابدین، امام باقر، امام صادق، موسی‌بن‌جعفر، حضرت جواد، حضرت هادی و حضرت عسکری(علیهم‌السلام)، همگی عرب بودند. دست یک ایرانی به خون اهل‌بیت آلوده نبود. خدا در قرآن می‌فرماید: «الْأَعْرابُ أَشَدُّ كُفْراً وَ نِفاقاً»(سورهٔ توبه، آیهٔ 97). یازده امام ما را کشتند و به‌دنبال امام دوازدهم هم بودند. از زمان مأموم شنیده بودند فرزندی در این خانواده به‌دنیا می‌آید که تاج و تخت تمام ستمگران را به باد می‌دهد. خودشان می‌دانستند که ستمگر هستند، برای همین به‌دنبال این بچه بودند تا وقتی به‌دنیا آمد، او را بکُشند. حضرت به‌خاطر این غایب شدند که جانشان در خطر بود و نمی‌توانستند بمانند؛ باید از دیده‌ها پنهان می‌ماندند تا روزی که زمینهٔ نابودکردن همهٔ ستمگران به دست ایشان فراهم شود و خدا اجازهٔ ظهور بدهد. 

معرفت به حضرت رضا(ع)، شرط قبولی زیارت 

این غیب‌گویی امیرالمؤمنین(ع) بود که فرمودند: «سَتُدْفَنُ بَضْعَةُ مِنِّي بِأَرْضِ تُوس»؛ اما در بخش دوم روایت می‌فرمایند: «مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ» امیرالمؤمنین(ع) در اینجا قیدی بیان نکرده‌اند و فرموده‌اند: بعد از دفن پارهٔ تن من در سرزمین توس، کسی که از هر کجای دنیا و پنج قاره به زیارت او برود، به شرط «عَارِفاً بِحَقِّهِ»؛ چون ممکن است یک‌مشت ظالم نمک‌به‌حرام به زیارت حضرت رضا(ع) بروند. قبل از انقلاب، حاکم ستمگر و خبیث ایران هر سال به زیارت امام رضا(ع) می‌رفت؛ ولی او نمونه‌ای از فرعون بود. ناصر قاجار دوبار در سال به زیارت امام رضا(ع) می‌رفت؛ ولی او فروشندهٔ این مملکت به کشورهای اروپایی و قاتل بسیاری از افراد شایسته، مانند امیرکبیر بود. 

این قیدی که امیرالمؤمنین(ع) در گفتارشان آورده‌اند، به قول ما طلبه‌ها خیلی‌ از افراد را از این ثواب عظیم خارج می‌کند. ممکن است اصلاً شغل کسی رباخوری باشد، ایرانی هم باشد و سفری هم به حرم حضرت رضا(ع) برود؛ همچنین ممکن است آدمی مال مردم‌خور یا دچار گناهان کبیره باشد و به زیارت امام رضا(ع) برود؛ اما آنها در گفتهٔ امیرالمؤمنین(ع) نیستند. «مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ» یعنی کسی که او را زیارت کند و او را بشناسد که امام واجب‌الاطاعهٔ از اهل‌بیت و ولی‌الله‌الاعظم است و باید رضایت حضرت رضا(ع) را که ناظر بر اعمال است، در زندگی روزمره‌اش جلب کند. همهٔ شما به زیارت رفته‌اید، در اذن دخول می‌خوانید: «اَشْهَدُ اَنَّکَ تَشْهَدُ مَقامیَ اَشْهَدُ اَنَّکَ تَسْمَعُ کَلامِی اَشْهَدُ اَنَّكَ تَرُّدُ سَلامي» تو جای مرا می‌بینی، سخنم را می‌شنوی و جواب مرا می‌دهی. 

آیا واقعاً این جملات قابل‌قبول است و امام هشتم مارا می‌بیند، سخن ما را همین الآن می‌شنود و جوابمان را می‌دهد؟ بله، به این آیهٔ سورهٔ توبه دقت کنید: «فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ»(سورهٔ توبه، آیهٔ 105). فعل مضارع به‌معنای آینده نیست؛ معنی جمله این نیست که خدا در آینده همهٔ اعمال شما را می‌بیند و الآن نمی‌بیند. این به‌معنی حال است؛ یعنی خدا، پیغمبر(ص) و ائمه(علیهم‌السلام) همین الآن اعمالتان را می‌بینند. وجود غیب برای امام نیست که وقتی از دنیا رفته است، دنیا و مردم دنیا را نبیند. شما در زیارت حضرت می‌خوانید «عٰارِفاً بِحَقّه»، مؤمن باید بداند که امام هشتم به کارهای روزمره‌اش، معصیت‌هایش، خوبی‌هایش و عباداتش آگاه است، رضایت امام هشتم را جلب کند. 

حرام‌بودن آتش جهنم بر زائر قبر حضرت رضا(ع)

اگر چنین معرفتی داشته باشد که شما الحمدلله دارید، «حَرَّمَ اللهُ جَسَدَهُ عَلَی النّارِ» خدا بدن این زائر را به آتش جهنم حرام می‌کند. عظمت امام هشتم را ببینید! نمی‌دانم که شما چقدر توانستید در این روایت امیرالمؤمنین(ع) دقت کنید و عظمت امام هشتم را ببینید. حضرت امیر(ع) نمی‌گویند هر کس خودِ پارهٔ تن من، امام رضا(ع) را زیارت کند؛ بلکه می‌گویند هر کس قبر او را بعد از مرگش زیارت کند، خداوند بدن او را بر آتش دوزخ حرام می‌کند. ما در روایاتمان نداریم کسی که مثلاً در مدینه از درِ خانه‌اش دویست قدم برود و خود ابی‌عبدالله(ع) را زیارت کند؛ اما در روایاتمان داریم هر کس از هر کجای دنیا برود و «مَن زٰارَ قَبْره» قبر ابی‌عبدالله(ع) را زیارت کند، به هر قدمی ثواب نود حج عمرهٔ قبول‌شده در نامهٔ عملش می‌نویسند. این عظمت، شخصیت و جایگاه امام است! این ثواب زیارت قبر امام و معرفت به امام است! 

دعای پایانی 

خدایا! معرفت ما را به ائمهٔ طاهرین(علیهم‌السلام)، مخصوصاً به امام هشتم که مهمان ملت ایران هستند، زیاد فرما. 

خدایا! ما را اهل معرفت به پیغمبر اکرم(ص) و اهل‌بیت(علیهم‌السلام) قرار بده. 

خدایا! شرّ دشمنان این مملکت و ملت را به خودشان برگردان. 

خدایا! شرّ اسرائیل را که به نابودکردنش نزدیک کردی، از سر ملت‌های دنیا بردار. 

خدایا! نفس این دولت گرگ آمریکا را قطع کن. 

خدایا! هر کسی به این ملت، این دین و این مملکت خدمت می‌کند، خدمتش را قبول درگاهت قرار بده. 

خدایا! همهٔ گذشتگان ما را به آبروی حضرت رضا(ع)، غریق رحمت فرما. 

خدایا! رهبر ما را در پناهت حفظ فرما.