آیه 28

سوره بقره

فتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ﴿37﴾
پس آدم [بعد از بیرون‌شدن از بهشت،] کلماتی را [که راهی به سوی توبه بود] از پروردگارش دریافت کرد، نهایتاً پروردگار توبه‌اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‌پذیر و مهربان است﴿37﴾

منابع شیعه و بعضی از روایات اهل سنت نقل کرده اند که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) سوال شد این کلماتی که آدم از خدا تلقی کرد و خدا به احترام آن کلمات توبه اش را پذیرفت چه بود؟ فرمود: سوگند به حق، محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین بود؛ بنابراین، منظور از «کلمات» پنج تن آل عبا است که علی (علیه السلام) جزء آن ها است.
تفسیر درالمنثور، صفحه 323؛ ینابیع الموده، صفحه 97.

توجه: کامنت برای این پست عبارت "بَحْرُ العُلُومِ" می باشد.
 
لقب "بَحْرُ العُلُومِ" به معنی دریای دانش ها است.