در كتاب « الكافى » و « التهذيب » آمده است : مردى بر اميرالمؤمنين عليه السلام وارد شد و چند روزى در ميهمانى آن حضرت بزيست ، پس آن گاه براى محاكمه اى كه آن را با اميرالمؤمنين عليه السلام در ميان بنهاده بود در معيّت طرف دعوى به محضر قضا درآمد . حضرت امير عليه السلام چون او را در آن محضر يافت فرمود : آيا براى محاكمه اينجا آمده اى ؟
مرد گفت : آرى ، حضرت امير عليه السلام فرمود : هم اكنون از ميهمانى من رخت بردار ؛ زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله از پذيرايى يكى از متخاصمان بدون آن ديگر نهى فرموده است : شايد محتاج به توضيح نباشد كه راندن مهمان براى شخص كريم تا چه اندازه دشوار و ناگوار است ، آن هم براى كريمى مانند اميرالمؤمنين عليه السلام كه فرمود : يك صاع طعام پيش برادران نهم دوستر دارم از آن كه بنده اى آزاد كنم .
ولى حرمت عدالت در قضا از نظر اسلام به درجه اى از اهميت است كه اميرالمؤمنين عليه السلام با چنين كرم و ميهمان دوستى ، ميهمان خود را چون يكى از دو طرف دعواست از خانه خويش مى راند ؛ زيرا رعايت تساوى كامل ميان متداعيان از جمله اصولى است كه اميرالمؤمنين عليه السلام در تثبيت و تأكيد آن كوشش فراوان كرده است.
منبع : برگرفته از کتاب حکایتهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان