صاحب اسرار الشهادة از ابى مخنف نقل مى كند كه پس از شهادت يزيد بن حصين از ياران اباعبداللَّه عليه السلام، برادرش عمير انصارى به ميدان رفت و اين رجز را خواند:
قَدْ عَلِمُوا جَماعَةُ الانْصارِ انّى سَأحمى عَنْ بَنِى الْمُخْتارِ
ضَرْبَ غُلامٍ غَيْرَ نَكْسٍ شارِ دُونَ الْحُسَيْنِ عليه السلام مُهجَتى وَدارى
جماعت انصار مى دانند كه من از فرزندان [احمد] مختار صلى الله عليه و آله و سلم حمايت مى كنم؛
ضربه ام ضربه جوانى است كه ضعيف و ناتوان نيست. خانه و جانم فداى حسين عليه السلام باد.
سپس بر آن گروه حمله كرد و در حمله اش اين رجز را مى خواند:
نَحْنُ رِجالٌ مِنْ بَنى جِرْبانِ فَانَّ قَوْمى سادَةُ الاقْرانِ
آلُ عَلىٍ شيعَةُ الرَّحمنِ وَآل حَرْبٍ شيعَةُ الشَّيْطانِ
ما مردانى از بنى جربان هستيم به تحقيق كه قوم من، سرور هماوردان است،
خاندان على عليه السلام پيرو خداى رحمانند و خاندان حرب (جدّ معاويه) پيروان شيطان.
وى جنگ سختى كرد و پس از كشتن تعدادى از نيروهاى دشمن خود نيز به شهادت رسيد.
صاحب تذكرة الشهداء از وى با عنوان عمير بن حصين ياد كرده است.
در ديگر منابع معروف عاشورايى، نامى از وى به چشم نمى خورد.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.