در منابع كهن مربوط به عاشورا هيچ نام و نشانى از او به چشم نمى خورد؛ تنها نويسنده كتاب اسرار الشهادة او را در شمار شهيدان كربلا قلمداد كرده است او مى گويد كه بعد از طرماح بن عدى، عمربن مطيع به ميدان آمد در حالى كه مى گفت:
اقْسَمْتُ لا ادْخُلُ الَّا الْجَنَّةَ مُصَدِّقَاً بِاحْمَدَ وَالسُّنَّةِ
وَالْبَعْثِ مِنْ بَعْدِ انْقِطاعِ الرَنَّةِ وَهُوَ الَّذى انْقَذَنا بِمَنِّهِ
مِنْ حَيْرةِ الْكُفْرِ وَكَيْدِ الظَّنَّةِ مَعَ النَّبِىّ وَقَسيمِ الْجَنَّةِ
سوگند ياد كرده ام كه جز به بهشت نروم در حالى كه به احمد (حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم) و سنّت او و زنده شدن پس از مرگ، ايمان داشته باشم و اوست كه منّت نهاد و ما را رهانيد و از سرگردانى كفر و بددلى نجات داد [و اين بهشت رفتن ] همراه با پيامبر و قسمت كننده بهشت (على عليه السلام) باشد.
وى پس از خواندن اين رجز به ميدان رفت و پس از كشتن تعدادى از نيروهاى دشمن، به شهادت رسيد.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.