از يكى تابعين چنين آورده اند كه گفت : من محضر صد و بيست نفر از انصار را درك كردم كه همگى آن ها از اصحاب و ياران رسول خدا بودند ، اگر يكى از آنان از ديگرى درباره مسئله اى پرسش مى كرد اين يكى به آن ديگرى و آن ديگر به شخص ديگر پاسخ اين پرسش را ارجاع مى داد ، تا آن گاه كه اداى پاسخ به همان فرد اول باز مى گشت .

هم او اضافه مى كند : من در همين مسجد صد و بيست نفر از اصحاب رسول خدا را درك نمودم ، هيچ يك از آن ها حديثى را بازگو نمى كرد مگر آن كه علاقه مند بود برادر دينى او بجاى او سخن بگويد و هيچ كسى نيز راجع به فتوايى پرسش نمى كرد مگر آن كه مى خواست برادر ايمانى او پاسخ آن فتوا را بيان كند .

براء مى گويد :

من سيصد نفر از ياران پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله را در جنگ بدر ديدم ، همه آن ها به گونه اى به سر مى بردند كه مايل بودند يار و رفيقش به جاى آن ها فتوا صادر كند