حكايتى از استاد الهى قمشه‏اى‏

خداوند رحمت كند استاد بزرگ و عارفم مرحوم الهى قشمه اى را، مى فرمودند:

تمام دواوين شعرا فداى چهار ديوان:حافظ- سعدى- مثنوى- بابا طاهر!

و همه ديوان بابا طاهر فداى اين يك رباعى:

خوشا آنان كه اللَّه يارشان بى    به حمد و قل هو اللَّه كارشان بى

خوشا آنان كه دائم در نمازند    بهشت جاودان بازارشان بى

و نيز آن عارف عاشق مى فرمودند:

ايّامى كه در خراسان با بودن اساتيدى بزرگ و حكمايى سترگ و فقيهانى عظيم القدر مشغول تحصيل بودم، ناگهان دلم حال و هواى وطن و شهر و ديار كرد، در صحن مطهّر حضرت رضا عليه السلام به گوش جان و گوش سر شنيدم هاتفى خواند:

خوشا آنان كه اللَّه يارشان بى   توكّلت على اللَّه كارشان بى

دلم از حال و هواى وطن با شنيدن آن آواى ملكوتى بيرون آمد و سراسر متوجّه درس و بحث شد.

آرى، اگر نعمت مقام و نعمت مال و نعمت علم و نعمت آبرو و خلاصه هر نعمتى در همان جايى كه خداوند فرموده خرج شود، نه يك ثانيه عمر تلف مى شود و نه آدمى نسبت به ديگران منبع ظلم و شرّ مى شود و نه به عذاب حقّ مبتلا مى گردد و نه از رضاى حقّ و بهشت الهى محروم مى گردد.