در شب عرفات از فضيل پرسيدند : حال اين مردمان را چگونه مى بينى ؟ گفت : همه آمرزيده اند اگر من در ميان ايشان نبودمى !! از عجايبى كه ديده اى برايم بازگو كن استاد اخلاق ، مرحوم حاج شيخ محمود ياسرى رحمه اللهمى فرمود :پيامبر اسلام صلى الله عليه و آلهبه جبرئيل فرمود : از عجايبى كه ديده اى برايم بازگو .امين وحى گفت : در زمان هاى گذشته ، در حالى كه بنا بود به يكى از انبياى خدا نازل شوم ، عابدى را در جزيره اى ديدم كه با كمال شوق به عبادت حق مشغول بوده و از خدا مى خواست مرگش در حال سجده بر حق فرا رسد !
عبادتش را نيكو يافتم ، زمان بندگيش را چهارصد سال ديدم ، دعايش را مستجاب مشاهده كردم ، علاقه مند شدم وضع قيامتش را ببينم ، برايم اعجاب آور بود !روز قيامتش نشان مى داد كه اعمالش مورد قبول حق واقع شده است ، به او خطاب مى رسد :« أُدْخُلْ جَنَّتى بِرَحْمَتى »
عرضه مى دارد :« أَدْخُلُ جَنَّتَكَ بِعَمَلى » .من به بهشت مى روم ولى با دلگرمى به عمل و عبادتم !خطاب مى رسد : اى قاضيان دادگاه ! اكنون كه پاى معامله به ميان آمده است ، تمام نعمت هاى مادّى و معنويم را كه به اين عابد عنايت كردم با عبادتش بسنجيد ، چنانچه عبادت او گران تر آمد به بهشت رود و اگر نعمت هاى من گران تر شد به جهنم رود !!از نعمت بينايى شروع كردند ، اين نعمت از نظر ارزش خدايى بر تمام عبادتش سنگين تر آمد ، چون او را به سوى دوزخ بردند ، عرضه داشت : خدايا !برنامه هاى ديگرى نيز داشتم كه محاسبه نشد، خطاب مى رسد چيست؟ مى گويد: اميد بر كرم تو ، حسن ظنّ بر عنايت تو و از همه بالاتر نياز و فقر و ناچيزى خودم . خطاب مى رسد او را از مسير عذاب برگردانده و به خاطر اميد و حسن ظنّش به بهشت ببريد ، چون در مسير بهشت قرار مى گيرد عرضه مى دارد :« أَدْخُلُ جَنَّتَكَ بِرَحْمَتِكَ » به خاطر رحمت تو داخل بهشت مى شوم .آرى ، بندگى هاى ما هر چند زياد باشد ، باز معلول لطف ، توفيق و عنايت اوست و بندگى ما كجا و عظمت و بزرگى و جلال او كجا ؟!
بر گرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان