خدمت به بانوي قهرمان کربلا زينب عليه السلاماز جمله کارهايي است که اگر از روي ادب و اخلاص از انسان شايسته کرداري سرزند هم توجه و عنايت خدا را به سوي خدمتگزار واقعي جلب مي کند و هم لطف خاندان وحي و رسالت به ويژه امام عصر عليه السلام را.
آورده اند که مرحوم آيت الله العظمي ميرزا محمد حسن شيرازي آن پيشواي مجاهد و مرجع بزرگوار تقليد که با يک فتواي درست و سنجيده کمر استعمار کهنه کار بريتانا را شکست، پيش از مرجعيت خويش به همراه علامه حاج ملا علي کني، به زيارت خانه خدا رفتند و پس از انجام حج به شام سفر کردند.
در شام هنگامي که به زيارت بانوي دو سرا حضرت زينب عليها السلام شرفياب شدند ديدند بر اثر سهل انگاري خادم، حرم مطهر و ضريح، تميز و عطرآگين نيست، به همين جهت اين دو عالم برزگوار لباسهاي خويش را کنار نهاده و به نظافت و خاکروبي ضريح و حرم پرداختند.
مرحوم ميرزا، هنگامي که خواستند خاکروبه ها را بردارند چون خاک انداز و سطل زباله نيافتند با دستمال و عباي خويش اين کار را انجام دادند و اين خدمت ناچيز را جز خدا و روح مقدس حضرت زينب عليها السلام و علامه کني که همراه او بود کسي نديد و نشنيد و گذشت.
از سوي ديگر يکي از زائران خانه خدا به نام قطيفي به زيارت خانه خدا مي رود و در آنجا پولش تمام مي شود، در مسجد الحرام به دعا مي نشيند تا خدا وسيله بازگشت او را فراهم نمايد و به حضرت ولي عصر عليه السلام توسل مي جويد.
يکي از روزها همانگونه که پرده خانه را گرفته بود مي بيند دستي به شانه اش رسيد و می پرسد : « چه مي خواهي؟ »
مطلب خويش را باز مي گويد و صاحب آن دست مقدس مقداري ليره به او مي دهد و مي گويد:
« به نجف که رفتي نزد ميرزا محمد حسن برو و بگو: سيد مهدي گفت: به اين نشان که به همراه حاج ملا علي کني به هنگام بازگشت از مکه در شام به زيارت حضرت زينب عليها السلام مشرف شدي و حرم را نظافت و غبارگيري کردي و با گوشه عبا و دستمال خود پاکيزه ساختي اينک بيست اشرفي به من بده.»
مرحوم حجة الاسلام همداني که در نجف در محضر فرزند مرحوم ميرزاي بزرگ بوده است از ايشان نقل مي کند که تا آن مرد اين نشاني را داد پدرم دگرگون شد و برخاست و بيست اشرفي را به آن مرد داد.
از برخي بزرگان نقل شده که آن زائر هنگامي که به تهران آمد و خدمت علامه کني رفت و جريان را گفت، آن مرحوم بسيار گريست و فرمود: « چون ميرزاي بزرگ قدس سره در نظافت و غبار روبي حرم کوشش بسيار کرد اين عمل مورد توجه حضرت قرار گرفته است.»
نويسنده: مرحوم محمد شريف رازی
منبع : کرامات صالحین