آخرين گفتگو

وقتى عدم سازش امام حسین علیه السلام با یزید قطعى شد، محمد حنفیه خدمت حضرت رسید و گفت :
برادرم ! تو محبوب ترین و عزیزترین مردم نزد من هستى و اطاعت از تو بر من واجب است ؛ زیرا خداوند ترا بر من برترى داد. و از بزرگان بهشت گرداند. به خدا سوگند آنچه را خیر و صلاح کسى تشخیص دهم ، نهان نمى کنم ؛ از آنجا که تو آمیخته اصل و نفس و روح و هستى من مى باشى ، ترا سزاوارتر از همه در این راستا مى دانم . از اینرو تا آنجا که ممکن است در شهرى اقامت مکن و با فرستادن نمایندگانى به سوى مردم ، آنان را به بیعت با خود دعوت نما؛ اگر با تو بیعت کنند، خدا را سپاس نموده و گرنه ، باز به تو آسیبى نمى رسد. با ورود به شهرى مى ترسم بین مردم اختلاف افتاده و گروهى از تو پشتیبانى کرده و گروه دیگر علیه تو بپا خیزند و کار به خونریزى کشیده و هدف تیر و بلا قرار گیرى و خون بهترین فرد این امت ضایع و خانواده اش ذلیل شود.
امام حسین علیه السلام پرسید:
به عقیده تو به کجا روم ؟
محمد حنفیه گفت :
فکر مى کنم بهتر است که وارد شهر مکه شوى و اگر آنجا نیز براى شما امنیت نبود، به بیابان و کوهها و از دیارى به دیار دیگر روى تا ببینیم کار مردم به کجا مى انجامد؛ امیدوارم با درک صحیح و اراده آهنین خود، مشکلات پیش روى را با موفقیت تمام ، یکى پس از دیگرى ، برطرف کنى . (۱)
امام حسین علیه السلام فرمود: برادرم ! اگر در دنیا هیچ ماءوى و پناهى نباشد، با یزید بیعت نخواهم کرد؛ بخدا سوگند، اگر در صخره هاى کوهستان و یا لانه حیوانات بیابان روم ، مرا یافته و خواهند کشند. (گریه محمد حنفیه ) خداوند ترا پاداش خیر دهد که خیر خواهى نمودى و لیکن من تصمیم گرفته ام که برادران و فرزندان ایشان و شیعیانم که بینش و منش شان با من یکى است ، به سوى مکه حرکت کنم و اما تو در مدینه بمان و اوضاع و احوال اینجا را دقیق زیر نظر بگیر و به من گزارش کن . (۲) مرحبا بالقتل فى سبیل الله و لکنکم لا تقدرون على هدم مجدى و محو عزتى و شرفى فاذا لا ابالى من القتل . (۳)
چه زیباست کشته شدن در راه خدا و لیکن شما مجد و عظمت و عزت و شرف مرا نمى توانید نابود کنید؛ در اینصورت من از مرگ واهمه اى ندارم .
امام حسین علیه السلام

نویسنده: محمد حسین مهر آیین