عن أبی عبدالله(ع) فی قوله تعالی: )وقضینا إلی بنی اسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الأرض مرتین([۱]. قال: قتل علی بن ابیطالب(ع) و طعن الحسن(ع) )و لتعلن علواً کبیراً( قال: قتل الحسین(ع) )فاذا جاء وعد أولیهما( إذا جاء نصر دم الحسین(ع) )بعثنا علیکم عباداً لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار( قوم یبعثهم الله قبل خروج القائم فلا یدعون و تراً لآل محمد(ص) إلا قتلوه )و کان وعداً مفعولاً( خروج القائم(ع) [۲]...
از امام صادق(ع) درباره‌ی آیه شریفه )و ما اعلام قطعی کردیم به بنی‌اسرائیل در کتاب که شما هر آینه دوبار در زمین فساد می‌کنید. ([۳] روایت شده است که فرمودند:
[مقصود از این دو بار] کشتن حضرت علی ابن ابیطالب(ع) و خنجر زدن بر امام حسن(ع) [توسط یهود امت] است. [و درباره‌ی این قسمت از آیه:] )و هر آینه طغیان و تکبر خواهید کرد طغیانی بزرگ( فرمودند: [مقصود] کشته شدن امام حسین(ع) است. [و درباره‌ی این قسمت از آیه‌ی بعد] )پس هرگاه وعده‌ی انتقام گروه اول فرا رسد( [فرمودند: یعنی] هنگامی که زمان انتقام و یاری خون حسین(ع) فرا رسد، )برانگیزیم بر شما گروهی از بندگان خود را که دارای قوت و شجاعت بسیار هستند. پس آنان در میان خانه‌ها به جستجو می‌پردازند [تا ظالمین را بیابند و بکشند] (اینها گروهی هستند که خداوند ایشان را قبل از ظهور حضرت قائم(عج) برمی‌انگیزد و اینان ظالمی را بر آل محمد(ص) باقی نمی‌گذارند مگر آنکه او را بکشند [و از او انتقام بگیرند] )و این وعده‌ای بوده است از جانب خداوند که حتماً انجام خواهد شد.( [مقصود از این قسمت آیه] خروج حضرت قائم(عج) است...
نویسنده: سید علیرضا شاهرودی
پی نوشت:
[۱] ـ اسری، ۴.
[۲] ـ بحارالانوار ۵۳/۹۳ ـ ۹۴.
[۳] ـ اسری، ۴.
منبع : کتاب جلوه های عزاداری در تعالیم اهل بیت(علیهم السلام)