فرازی از مناجات شعبانیه - ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

خدايا!بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و شنواى دعايم باش آنگاه كه مى خوانمت،و صدايم را بشنو گاهى كه صدايت ميكنم، و به من توجّه كن هنگامى كه با تو مناجات مى نمايم،همانا به سوى تو گريختم،و در حال درماندگى و زارى در برابرت ايستادم، پاداشى را كه نزد توست اميدوارم،آنچه را كه در درون دارم مى دانى،بر حاجتم خبر دارى،نهانم را مى شناسى،كار بازگشت به آخرت و خانه ابدى ام بر تو پوشيده نيست،و آنچه كه مى خخواهم به زبان آرم،و خواهش خويش را بازگو كنم و هم آنچه را كه براى عاقبتم اميد دارم،بر تو پنهان نيست،همانا آنچه تقدير نموده اى بر من اى آقاى من در آنچه كه تا پايان عمر بر من فرود مى آيد از نهان و آشكارم جارى شده است،و تنها به دست توست نه به دست غير تو فزونى و كاستى ام و سود و زيانم،خدايا!اگر محرومم كنى پس كيست آن كه به من روزى دهد؟و اگر خوارم سازى پس كيست آن كه به من يارى رساند،