براي امام حسين عليه السلام عزا خانه بسيار و گريه کننده بيشماري است پس در زير اين آسمان و تحت خورشيد درخشان عزا خانه اولي کربلاست، که باعث کرب و گيرائي قلوب همه انبياء و مؤمنين و محبّين و موالين ميشود تا روز قيامت.
دوّم عزا خانه مخصوص آن بزرگوار بيت الصّراخ است، که در عرش عظيم الهي است که همه ملائکه در آن مکان رفيع الشّان با نوحه و ضجّه به عزاي آن عزيز زهرا (س) مشغول هستند.
سوّم بيت العمور است که در آسمان چهارم است که ملائکه آسمانها به گريه و شيون آن سيّد مظلومان نوحه مي کنند و مانند اين که در عالم باطن آوازه عزاداران ملاءاعلي بگوش باطني سکّان عالم سفلي ميرسد که آثار عزاداري و گريه و ناله ظاهر ميشود تا روز قيامت و هر کس از عزاداران به قدر اخلاص و محبّت خود بمراتب نورانيّت و قرب معنوي مترقي ميکند.
چهارم بيت المرمر است که در بهشت است و مانند آنکه اشاره به آن مجلس عزاخانه است که در اول خلقت حضرت آدم و حضرت حوّا عزا خانه بپا نمودند.[1] .
پی نوشتها :
[1] بحر المصائب ص 349.
منبع : داستانهايي از زمين کربلا ؛ ر- يوسفي