فتح باب حاج سيد علي قاضي

 مؤلف کتاب، کرامات معنوي آقاي موسوي مطلق مي گويد: 

مدتها در خصوص عارف کبير مرحوم آيت الله قاضي (قدس سره) مطالعات نسبتا جامعي داشتم ولي در بين اين مطالعات، به دنبال اين نکته بودم که بدانم علت دگرگوني مرحوم قاضي چه بوده است؟ ولي متأسفانه اشاره اي بدان نشده بود و نمي يافتم و يا اشاراتي که دلم به آن محکم نمي شد. 

تا اينکه به محضر يکي از بزرگان که خود از شاگردان عارف صمداني مرحوم آيت الله انصاري همداني (قدس سره) و از متشرفين به خدمت مرحوم آيت الله آقاي قاضي (قدس سره) بود رسيدم، آن عزيز مي فرمودند:

عارف کامل مرحوم آيت الله قاضي، چند سال اول سلوکش هيچ گونه فتح بابي براي ايشان صورت نگرفت. لذا براي توسل به حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) هر شب نماز مغرب را در حرم امام حسين (عليه السلام) و نماز عشاء را در حرم حضرت اباالفضل (عليه السلام) مي رفته است. بلکه در اين بين عنايتي بشود تا اينکه يک شب در حالي که به حرم حضرت عباس (عليه السلام) مي رفته به يک سيد ديوانه اي برخورد مي کند که به او مي گويد: «آقاي قاضي! امروز ملجأ تمام اولياء خدا اباالفضل است». آقاي قاضي با شنيدن اين جمله بي هوش مي شود. او را به حرم حضرت عباس (عليه السلام) مي آورند و به گفته ي خود ايشان، مرگ را جلوي چشمانش تصور مي کند که ناگهان با مدد قمر بني هاشم (عليه السلام) پرده ها کنار مي روند و آنچه که بايد به ايشان بدهند، مي دهند. [1] .

آنان که خاک را به نظر کيميا کنند 

آيا بود که گوشه ي چشمي به ما کنند [2] .

پی نوشتها:

[1] روزنامه (صبح قم) ايمان، دوشنبه بيست و پنجم اسفند 82 سال ششم - شماره 600 به نقل از سيد عباس موسوي مطلق.

[2] حافظ.