حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام در سفرهاى حج خود كه بيست و پنج مرتبه بود، خاكسارانه پياده راه مى‌پيمود و اين پياده‌روى نه از راه نداشتن مال سوارى بوده و نه از دريغ و مضايقه از بذل مال در راه آن، بلكه دستور مى‌دادند مركب‌هاى سوارى را جلو جلو يدك مى‌كشيده‌اند و خود براى تواضع پياده مى‌رفتند، حتى آن قدر يدكى‌ها زياد بود كه موكب خيل باعظمت مى‌نمود و آن قدر در شخص خواجه تواضع بود كه خاكسارانه مى‌نمود.
به احترام حضرت امام حسن عليه السلام برادر عظيم القدرش امام حسين عليه السلام هم پياده مى‌شد، حسنين عليهما السلام براى تواضع و درك ثواب پياده به راه مى‌رفتند ولى مركب‌هاى آنان كه يدك كشيده مى‌شد جلو جلو مى‌رفت همين كه خلايق مى‌ديدند كه حسنين عليهما السلام از عقب موكب قدم مى‌زدند آن ها هم پياده مى‌شدند.
آرى، هر كس معرفتش به صاحب اين بيت بيشتر باشد تواضع و انكسارش و خشوع و خاكساريش نسبت به صاحب بيت بيشتر و عشق و علاقه‌اش به محبوب عالم وافرتر و كامل‌تر است.
منبع : پایگاه عرفان