آه از كمى توشه و طول سفر

ضرار كه از دلباختگان اميرالمؤمنين عليه السلام بود مى‌گويد:
به خدا قسم كه اميرالمؤمنين را ديدم كه در محراب ايستاده، نزد پروردگار خود تضرع‌ و استغاثه مى‌كرد، مانند كسى كه او را مار گزيده باشد و مى‌گريست، مانند كسى كه مصيبت عظيمى به او رسيده باشد و گويا در گوش من است كه مكرر مى‌فرمود:
آه، آه، از كمى توشه و طول سفر و وحشت و تنهايى؛ آه، آه از عظمت شدت اهوالى كه ناچار بايد وارد آن ها شد.

منبع: عرفان اسلامی ج13 / استاد حسین انصاریان