ازدواج در بهائیت

همانطور که گفته شد در بهائیت فقط ازدواج با مادر ( زن پدر ) حرام اعلام شده است و هیچ حکمی در منابع بهائی که به طور صریح حرمت ازدواج با دیگر محارم را عنوان کرده باشد وجود ندارد و این را با قطع یقین می گویم .

اما این دینی که بنا بوده بیاید و اسلام را کامل کند در موارد زیادی احکام ناقص و بعضا مخالف با هر عقل سلیمی دارد که بعد از مرگ بهاء( حسین علی نوری ) جانشین او یعنی  عبدالبهاء فقط  اجازه تبیین را داشت و حق تاویل و تفسیر احکام را نداشت که این مطلب در وصیت نامه بهاء موجود می باشد . شوقی هم اوضاعش بهتر از پدربزرگش نبود لذا بعد از مرگ مشکوک شوقی افندی در لندن اوضاع بهائیان در جنبه های مختلف به طور وحشتناکی به هم ریخت و یک سردرگمی بین بهائیان مشاهده گردید که البته در پی آن تعدادی از سرشناسان بهائی نیز از این فرقه روی گردان و به آغوش اسلام بازگشتند .

در چنین شرایطی بود که بیت العدل به کمک احکام ناقص بهائی آمد و وظایفی را برای بیت العدل تعریف نمود که بعضا تبیین آن وظایف را  به سران خود نسبت دادند الله اعلم .

اما در شرح وظایف بیت العدل چنین آمده است که در جایی که نص موجود نیست بیت العدل می تواند حکم تعیین کند . کتاب نظم نوین اداری ـ بخش وظایف بیت العدل )

با این تفسیر بیت العدل بهائیان ، می تواند احکامی را که حسینعلی روسی ببخشید نوری فراموش کرده ذکر کند را  وضع نموده و در یک کلام  جایگاه بیت العدل همان جایگاه خدائی می باشد . یعنی شارع احکام می باشد .

حال یکی از آن احکامی که از زیر قلم بهاء الله جا مانده است مسئله ازدواج با محارم بوده که در خوشبینانه ترین وضعیت می توان گفت حتما فراموش کرده حکم آن را ذکر کند و یا شاید مثل حکم لواط خجالت می کشیده آن را بیان نماید . ( انا نستحیی ان نذکر حکم الغلمان )

در مسئله ازدواج با محارم بیت العدل پاسخ تمام سوالات و شبهات را در این زمینه داده است که فقط گوش شنوا و عقل سلیم  می خواهد و بس .

وقتی  معضل عدم وجود یک حکم مشخص در مورد ازدواج با محارم در بیت العدل مطرح گردید آنها به صراحت عنوان کرده اند که: آن معهد اعلی موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب مقتضی نمی داند بنابر این  تصمیم گیری در این رابطه به عهده خود نفوس مومنه محول شده .

منبع : کتاب انوار هدایت ( مجموعه اطلاعاتی که جدیدترین احکام بهائیت  در آن آمده است ) صفحه 488

به گوشه های این نوشته دوباره تامل می کنیم .

 1 ــ  به تصریح بیت العدل ،  بهاء موقعیت را برای صدور حکم ازدواج با محارم مناسب نمی دیده است .

حال این سوال باقی است که:

ــ  چرا موقعیت اقتضا نمی کرده ؟؟

ــ مگر بهاء الله از صدور حکم الهی هراس داشته است ؟

ــ و یا شاید  حکمش کمی بو دار بوده است ؟؟؟

ــ اگر تکمیل حکم ازدواج با محارم  به معنی صدور حرمت این ازدواج بوده است  که این در اسلام هم وجود داشته و اقتضای زمان هم که مشکلی با طرح این موضوع نداشته است .

نتیجه گیری با خودتان

2 ــ تصمیم گیری به عهده خود نفوس مومنه محول شده !

حال این سوال باقی است که :

ــ اگر یک بهائی تصمیم گرفت با محارم خود البته غیر از مادر ازدواج کند تکلیف چیست بیت العدل اعظم بهائیان که حکم آن را به شخص بهائی واگذار کرده و تصمیم در این رابطه را به وی داده است .