انفاق امام على(ع)

چهار درهم نصيب على عليه السلام شد، يك درهمش را شب و يك درهمش را روز و يك درهم را در پنهانى و درهم ديگر را آشكار به راه خداوند صدقه داد، از پى اين واقعيت كه همراه با نّيتى صادقانه و الهى بود اين آيه نازل گشت :
[الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ ] «1».
كسانى كه [چون على بن أبى طالب عليه السلام ] اموالشان را در شب و روز و پنهان و آشكار انفاق مى كنند، براى آنان نزد پروردگارشان پاداشى شايسته و مناسب است؛ و نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند

پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
هركس كه مى خواهد آدم را در علمش و نوح را در فهمش و يحيى بن زكريا را در زهدش و موسى را در شجاعت و دليريش بنگرد، پس بايد به على نظر كند .

امام مجتبى عليه السلام يك روز پس از درگذشت آن حضرت در بين مردم حاضر شد و فرمود:
ديروز مردى از ميان شما رفت كه در علم و دانش در سابقين نظير نداشت و در عمل و كوشش در آيندگان نمونه نخواهد داشت، پيامبر او را براى جنگ با دشمنان مى فرستاد، در حالى كه جبرييل در طرف راستش و ميكاييل در طرف چپ او حركت مى كردند، او از جبهه برنمى گشت تا پيروزى را نصيب اسلام مى نمود .

پی نوشت:

 1- آیه 274 سوره بقره

برگرفته از کتاب عرفان اسلامى، نوشته استاد حسین انصاریان