پیشوایان بهائی ترک تعصب را یکی از اساسی‌ترین پایه‌های آیین خود برشمرده و مدعی نابودی تعصبات هستند. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، عبدالبهاء، کودکان بهائی را بخاطر ابتلا به مرگ مجسم، از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است. با این حال چگونه می‌توان شعار زدودن تعصبات سر داد و از هم‌نشینی کودکان خود با دیگران منع کرد؟!
مبلّغ بهائی و پژوهشگری در زمینه‌ی بهائیت، موضوع تحصیل کودکان بهائی در مدارس غیر را به عنوان یکی از تناقضات آموزه‌ی ترک تعصب در بهائیت، مورد بررسی قرار دادند:
پژوهشگر: مگر پیشوایان شما خود را پیشرو در زدودن تمامی تعصبات (از جمله تعصبات دینی) نداسته‌اند؟!
مبلّغ بهائی: بله، ترک تعصب یکی از اساسی‌ترین پایه‌های آیین ما هست و پیشوایان ما تعصّب را عامل نابودی نوع بشر برشمرده‌اند: «تعصب، مخرّب اساس نوع بشر است، از هر قبيل باشد»[1]
پژوهشگر: پس چرا پیشوای شما عبدالبهاء، کودکان بهائی را از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است: «اطفال احباب در سائر مكتب‌های ملل مختلفه فرستادن و تربيت نمودن سبب جمودت و خمودت گردد».[2] آیا این نشان بر تعصب شما نیست؟!
مبلّغ بهائی: مگر جمودت و خمودت چه معنای بدی دارد؟!
پژوهشگر: «خمودت» به معنی افسردگی، سستی و ضعف؛ «جمودت» هم به معنی جامد و بی‌روح شدن؛ همچنان که عبدالبهاء در جایی دیگر، هیچ آفتی را بزرگ‌تر از این‌دو ندانسته است: «ای ياران حقيقی آفتی أعظم از خمودت و جمودت نيست زيرا موت (: مرگ) مجسم است »[3] با این حال چطور می‌توانید شعار زدودن تعصبات سر دهید و در عین حال، هم‌نشینی کودکان خود با دیگران را مرگ مجسم بدانید؟!
-------------------------------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 147.
[2]. عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب، آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، بی‌تا، ج 6، شماره: 451.
[3]. همان، ج 6، شماره: 7
منبع : پایکاه جامع فرق و ادیان