پیشوایان بهائیت ترک تعصبات دینی و حقیقت جویی را از تعالیم بدیع خود برمی‌شمارند. این در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائی بر خلاف این شعارها، میزان علم و عقل اشخاص را ایمان و عدم ایمان به خود دانسته و منکرینش را نادان‌ترینِ اشخاص برشمرده؛ حتی اگر داناترین بشر باشد. با این حال چگونه می‌توان شعار جستجوی حقیقت به دور از تعصب سر داد؟!
یک پژوهشگر در زمینه‌ی بهائیت با یک مبلّغ بهائی، جایگاه تعصبات دینی و حقیقت جویی در فرقه‌ی بهائیت را به گفت و گو نشستند:
پژوهشگر: چرا بر خلاف شعارهایتان، نسبت به فرقه‌ی خود تعصب کور دارید؟!
مبلّغ بهائی: خیر چنین نیست؛ پیشوایان ما جمیع تعصبات را مخرب اساس بشر دانسته‌اند: «تعصب دينی، تعصب مذهبی... هادم بنیان (: نابودگر اساس) انسانی است».[1]
پژوهشگر: خُب اگر تعصب را بد می‌دانید؛ پس چرا پیامبرخوانده‌ی شما ملاک عقل را ایمان به خود دانسته است: «ميزان كلّيه اين مقام است كه ذكر شد هر نفسی به آن فائز شد یعنی مشرق ظهور را شناخت و ادراک نمود، او در کتاب الهی از عقلاء مذکور و مسطور و مِن دون آن جاهل اگر چه به زعم خود، خود را دارای عقول عالم شمرد».[2]
مبلّغ بهائی: بخاطر اینکه اگر غیرمؤمنین به حضرت بهاءالله عاقل بودند، تحقیق کرده و بهائی می‌شدند.
پژوهشگر: یعنی اینکه پیشوای شما، دانا ترین مردم را بخاطر نپذیرفتن بهائیت جاهل دانسته هم نشان بر تعصب نیست: «اگر نفسی اليوم به جميع علوم ارض احاطه نماید (: اگر کسی امروزه دانای تمام علوم باشد) و در كلمه بلی توقّف كند (: بهائیت را نپذیرد)، لَدی الحَقّ مذكور نه و از اجهل ناس محسوب (: نزد خدا پذیرفته نیست و از گمراه‌ترین مردم محسوب می‌شود)».[3]
مبلّغ بهائی: شما به هر اسمی که دوست دارید ازش یاد کنید، اما اگر کسی عالم واقعی باشد، بدون شک آیین بهائی را خواهد پذیرفت.
پژوهشگر: پس متوجه شدید که بر سر آیین خود تعصب کور دارید که میزان علم و عقل را ایمان به پیشوایان‌تان می‌دانید! از طرفی چگونه می‌توانید شعار حقیقت‌جویی سر دهید [4] و ایمان نیاورندگان به خود، حتی اگر عالم‌ترین مردم باشند را جاهل برشمارید؟! آیا ملاک علم نزد شما، به معنای پیروی کور و متعصبانه از بهائیت است؟!
----------------------------------------------------------
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 147.
[2]. مجموعه آثار، یاران پارسی، آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 1998 م، ص 34.
[3]. حسینعلی نوری، اقتدارات و چند لوح دیگر، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 111.
[4]. «اول اساس بهاءالله تحری حقیقت است»: عبدالحمید اشراق خاوری، پیام ملکوت، هند: بی‌نا، 1985 م، ص 11.