ایام ماه صیام در بهائیت | شهر العلاء بهائی

خوردن و آشاميدن ممنوع !

حق بودن و حق گرايي به عنوان يک ارزش، حتي اهل فساد و بطلان را به سوي آن مي کشاند تا از آن نمد، کلاهي نيز براي خود بسازند و مردم ساده دل را با فريب و نيرنگ همراه خود کنند و بهره و سود دنيوي خود را از اين طريق دوچندان برگيرند .

در فرقه بهاييت مسأله روزه مطرح است و بهاييان در آخرين ماه سال بهايي معروف به شهرالعلاء ، از طلوع تا غروب خورشيد از خوردن و آشاميدن پرهيز ميکنند و روزه ميگيرند و در اين فرقه روزه ، مبارزه با هواي نفس معرفي شده است !

ماه صيام بهايي

هدف از بعثت پيامبران رشد انسان ها به وسيله احکام و قوانين دين و اصول زندگي است . انبياء آمده اند تا شيوه تعهد و اطاعت و بندگي را به مردم بياموزند و سلسله اي از دستورات را در اختيار مردم قرار دهند تا از اين راه مشکلات  مادي و معنوي مردم حل بشود و در اداره امور زندگي با مانعي روبرو نشوند و از مسير حق منحرف نشوند .

روزه يکي از احکامي است که تنها در دين اسلام مطرح نيست بلکه در اديان ديگر مثل مسيحيت ، يهود و زرتشت بوده است . براي اينكه انسان بر نفس خود مسلط شود، تا از او كار بد سر نزده و به امور نيك بپردازد احتياج به تمرين دارد. بهترين برنامه تمريني كه اسلام براي انسان معين كرده:

«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ، لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»[1] انسان براي اينكه از فجور به تقوا، و از بي بند و باري به انضباط و خودپايي و خودنگهداري و تسلط بر نفس تغيير وضعيت دهد روزه بهترين برنامه تمريني است كه مي تواند داشته باشد

جالب اينکه حق بودن و حق گرايي به عنوان يک ارزش، حتي اهل فساد و بطلان را به سوي آن مي کشاند تا از آن نمد، کلاهي نيز براي خود بسازند و مردم ساده دل را با فريب و نيرنگ همراه خود کنند و بهره و سود دنيوي خود را از اين طريق دوچندان برگيرند .

 در فرقه بهاييت هم روزه مطرح است و بهاييان در آخرين ماه سال بهايي معروف به شهرالعلاء ، از طلوع تا غروب خورشيد از خوردن و آشاميدن پرهيز ميکنند و روزه ميگيرند و در اين فرقه روزه مبارزه با هواي نفس معرفي شده است !

روزه در فرقه بهايي داراي خصوصيات ويژه اي ميباشد که" بهاءالله"پيامبر يا خداي اين فرقه از جهاتي حال پيروان خود را در مورد روزه رعايت کرده است که به نمونه هايي از آنها اشاره ميکنيم:

1.سي روز روزه در اسلام تبديل به نوزده روز شده است.[2]

2.ايام روزه در معتدل ترين فصل (از لحاظ مدت) قرار داده شده است. [3]

3.از جهت هوا نيز(گرما وسرما) رعايت شده است.

4.ابتداي روزه را طلوع آفتاب قرارداده است،که تقريبا يک ساعت و نيم کمتر از روزه مسلمانان است.

در اقدس ميگويد:"کفّوا انفسکم عن الاکل والشرب من الطلوع الي الافول ايامکم ان يمنعکم الهوي عن الذي قدر في الکتاب"(ازخوردن وآشاميدن خودداري کنيد ازابتداي طلوع آفتاب تا هنگامي که غروب ميکند ومبادا که هوي نفس شما را از اين فضيلت مانع بشود.) [4]

گويا در اين حکم ،ازافرادي که هنگام طلوع آفتاب ازخواب بر ميخيزند حمايت شده است .با توجه به اين حکم زمان روزه نيز در حدود يک ساعت ونيم کوتاهتر ميشود و چون پيروان او در طلب و جستجوي روحانيت نبودند ،از موقع بين الطلوعين نيز صرف نظر شده است.

5.از افرادي که بالاي 70 سال دارند و کساني که مشاغل سخت و طاقت فرسا دارند ،مسافر ،مريض،زن باردار و زني که بچه شيرخوار دارد روزه راساقط کرده است.[5]

6.مبطلات روزه فقط خوردن و آشاميدن است و کارهاي ديگر مثل مقاربت ، سر درآب فرو بردن و... مبطل روزه نيست.

7.عدم توجه به معنويات و آن چه سبب خود سازي انسان ميشود

8.عدم توجه به توبه از گناهان در اين ماه

9. عدم توجه به احسان به ديگران و خيرات در ايام روزه داري

آري بهاءالله درتمام موارد ودر همه جا جانب مردم هوا و هوس و نفس پرست را رعايت کرده است ومعناي جديدي از مبارزه با هواي نفس ارائه داده است که به مختصري از آن که در کتاب رساله سوال و جواب يا همان گنجينه حدود و احکام اشراق خاوري آمده است ميپردازيم

" اي سائل، صوم عبارت از کفّ نفس است از جميع مأکولات و مشروبات. دخان از جمله مشروبات است و انسان نبايد لسان را به ظلمات فظيعه بيالايد و البهاء عليک." [6]

در صورتي که ايّام محرّمه (مانند اعياد يا روز شهادت حضرت باب) در اين ماه واقع شود، روزه در آن روز واجب نيست.[7]

" اگر عيد مولود و يا مبعث در ايام صيام واقع شود حکم صيام در آن يوم مرتفع است" [8]

در پايان براي اطلاع بيشتر خوانندگان عزيز به گوشه اي از حکمت هاي تشريع روزه از طرف خداوند و لطف و برکاتي که شامل بندگان ميشود اشاره ميکنيم ؛ اگر چه روزه براي سلامتي انسان بسيار مفيد است امّا در حقيقت حكمت عبادت بودن روزه چيست؟ اگر هدف از روزه، فقط سلامتي انسان بود بايد در اين ماه انسان به خوردن غذاهاي مقوّي و انجام ورزش توصيه مي شد. تا جسم انسان هم براي ميدان جهاد آمادگي بيشتري بيابد و هم در عرصه توليد و كار و كشاورزي توانايي دو چنداني به دست آورد. پس آشكار است كه راز عبادت روزه و حكمت سختي هاي آن، چيز ديگري است.

براي فهميدن اين مهم فرازهاي آغازين دعاي شريف امام سجاد صلوات الله عليه در هنگام ورود به ماه رمضان را که در کتاب شريف صحيفه سجاديه موجود ميباشد تقديم ميکنيم:

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلالَ حُرْمَتِهِ» امام سجاد(ع) از آغاز دعا تا اين فراز، حمد الهي را انجام دادند و از اين فراز درخواست از خدا را آغاز مي فرمايند. اولين درخواست اين است: خدايا به من معرفت فضل و شرف اين ماه و بزرگداشت احترام اين ماه را، الهام كن.

«وَ التَّحَفُّظَ مِمَّا حَظَرْتَ فِيهِ» خود نگه داري از آن چيزي كه تو از آن منع كردي را به ما عنايت فرما. اين فراز اشاره به اين دارد كه روح روزه، خودداري كردن از چيزهايي است كه خدا نهي كرده است. در اينجا منظور نهي تنزيهي است. گاهي نهي، تحريمي و گاهي نهي، تنزيلي است. خوردن و آشاميدن حرام نيستند اما در ماه رمضان حرام شده اند. به اين نوع از نهي، نهي تنزيهي مي گويند.

«وَ أَعِنَّا عَلَي صِيَامِهِ بِكَفِّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ» ما را ياري فرما تا روزه را به بهترين شكل انجام دهيم، آنگونه كه از همه گناهان دوري كنيم. در اين فراز تنها به مفطرات روزه اشاره نمي كند بلكه يك مرحله بالاتر از روزه عادي را در نظر دارد و آن حفظ همه اندام هاي بدن از هرگونه گناه است.

«وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا يُرْضِيكَ» ياري فرما تا اندام ها و قواي خود را، در راهي كه موجب رضايت توست بكار بريم.

«حَتَّي لا نُصْغِيَ بِأَسْمَاعِنَا إِلَي لَغْوٍ» بر ما عنايت فرما تا به سخن بيهوده گوش نسپاريم. «لغو» در فارسي به «بيهوده» و «ياوه» معنا شده است. از خدا مي خواهيم تا به حرف ياوه گوش نسپاريم. كمترين آن اين است كه به محرمات و گناهان و حرف هاي بيهوده و موسيقي حرام گوش نسپاريم.

«وَ لا نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَي لَهْوٍ؛» از تو ياري مي خواهيم تا ديدگان ما را از ديدن سرگرمي هاي بيهوده باز داري تا از ياد تو باز نمانيم.

«وَ حَتَّي لا نَبْسُطَ أَيْدِيَنَا إِلَي مَحْظُورٍ» ياري كن تا دستمان را به گناه نيالائيم.

«وَ لا نَخْطُوَ بِأَقْدَامِنَا إِلَي مَحْجُورٍ» و با خطا و اشتباه در مسير ممنوع گام ننهيم.

«وَ حَتَّي لا تَعِيَ بُطُونُنَا إِلا مَا أَحْلَلْتَ» ياري فرما تا درون ما جز از آنچه تو حلال فرمودي، لبريز نگردد.

«وَ لا تَنْطِقَ أَلْسِنَتُنَا إِلا بِمَا مَثَّلْتَ» زبانمان جز آنچه توبيان فرمودي و فرمان دادي، چيزي نگويد.

«وَ لا نَتَكَلَّفَ إِلا مَا يُدْنِي مِنْ ثَوَابِكَ» ياري فرما تا در پي چيزي جز آنچه افزوني ثواب و مصونيت عقاب تو در آن باشد، نرويم. [9]

.............................................................

پي نوشت :

1.سوره مبارکه بقره آيه 183

2.بيان،باب هيجده از واحد هشتم.

3.مبين ص74، سطر1

4.اقدس ص7،سطر3

5.اقدس ص6،سطر17

6.گنجينه حدود و احکام ص 45

7.گنجينه حدود و احکام ص 46

8.گنجينه حدود و احکام ص 49

9.کتاب شريف صحيفه سجاديه دعاي944.

نویسنده : بهاء بی بها


منبع:سایت بهاییت

http://www.baharoom.ir