اللهم صل على محمد و اله، و حلنى بحليه الصالحين، و البسنى زينه المتقين فى بسط العدل، و كظم الغيظ، و اطفاء النائره، و ضم اهل الفرقه، و اصلاح ذات البين، و افشاء العارفه، و ستر العائبه، و لين العريكه، و خفض الجناح، و حسن السيره، و سكون الريح، و طيب المخالقه، و السبق الى الفضيله، و ايثار التفضل، و ترك التعيير، و الا فضال على غير المستحق، و القول بالحق و ان عز، و استقلال الخير و ان كثر من قولى و فعلى، و استكثار الشر و ان قل من قولى و فعلى، و اكمل ذلك لى بدوام الطاعه، و لزوم الجماعه، و رفض اهل البدع، و مستعمل الراى المخترع.
تقاضاى بهترين اخلاق در ارتباط با مردم
بين دو صلوات، صفات نيكى را از خداوند متعال خواهش مى كند كه خداوند او را به اين صفات نيك متصف نمايد. عرضه مى دارد: پروردگارا، مرا به جمال و زينت انسانهاى ساده و شايسته، مزين كن و لباس اهل تقوى را به قامت من بپوشان. لباس اهل تقوى اين است كه همه جا، آنقدر كه بتوانم عدالت را گسترش دهم، و خشم خود را فرونشانم، و آتش جنگ و نزاع را تا آنجا كه ممكن است خاموش نمايم. انسانهاى جدا و متفرق از يكديگر را به هم، مربوط كنم و آنچه را بين انسانها مايه ى تفرقه است اصلاح نمايم. نيكى و نيكوئيها را منتشر سازم و عيبها را مستور بدارم، و در برابر بندگان خدا، نرم و ملايم باشم. در برابر نيازمندان متواضع بوده، و با حسن
سلوك رفتار نمايم. باد دماغ و تكبر را در خود آرام گردانم، خوش خلق و مهربان باشم، در كسب فضيلت و صفات نيك از ديگران سبقت بگيرم و در كمك و بخشايش، ديگران را بر خود، مقدم بدارم. تا آنجا كه ممكن است از سرزنش و عيب جوئى خوددارى نمايم و نسبت به بندگان خدا گرچه مستحق نباشند، بذل و بخشش داشته باشم. گوياى مطالب حق باشم گرچه براى من مشكل باشد. عمل و گفتار نيك خود را كم بشناسم گرچه زياد باشد و اعمال بد خود را زياد بشناسم هر چند كم باشد. پروردگارا، اين صفات نيك را ضمن ادامه ى اطاعت و ملازم بودن با جمعيت مسلمانان، و رها كردن اهل بدعت و گناه و كسانى كه دنبال هوى و هوس خود هستند و هر روز راى و نظر مخصوصى اختراع مى كنند تكميل گردان. در اين فراز، امام چهارم عليه السلام نيكوترين صفات را از خداوند متعال تقاضا مى كند، كه هر كس به اين صفات متصف گردد، و يا با اين لباسها ملبس شود، حقيقتا گواراترين انسانها به شمار مى روند. زيرا در جامعه، انسانى كه فاقد اين صفات است هيچ است، و انسان به حساب نمى آيد گرچه كافر و ظالم نباشد. و كسى كه متصف به اين صفات مى باشد، يك انسانى متمدن و اجتماعى به حساب مى آيد كه مى شود او را از بهترين سنگ بناهاى مدينه ى فاضله، به شمار آورد. خداوند تبارك و تعالى در خط ايجاد يك مدينه ى فاضله و يك شهر ايده آل است، كه از آن تعبير به بهشت نموده، كه آن مدينه ى فاضله، بايستى به وسيله ى انسانها ساخته شود. سنگ بناى آن مدينه ى فاضله و يا مصالح ساختمانى آن، افراد بشر هستند. شهرى است كه به وسيله ى انسانها، به وجود خواهد آمد، و آن يك شهرى است كه رقم رنج و زحمت انسانها، در آن شهر به صفر مى رسد و رقم لذت و بهره بردارى آنها تا بينهايت گسترش پيدا مى كند. در آن شهر، لذيذترين نعمتها و بهترين خوشيها، حشر انسانها با يكديگر و ملاقات آنها با يكديگر مى باشد. شهرى است فاقد هر قيدى و هر حد و حدودى. شهرى بدون ديوار و بدون پليس و مامور و يا نظارت و حفاظت. در آن شهر، در عين اينكه انسانها بينهايت آزاد هستند، بينهايت منظم مى باشند. شهرى است كه گرچه ميليونها نفر، در آن شهر ساكن اند، مانند اين است
كه گوئى هر يك از انسانها مالك تمام آن مملكت و انسانهاى آن مى باشند. سرمايه ى ورود به آن شهر، همين صفات است كه از آن تعبير به اخلاق مى كنند و امام چهارم عليه السلام آن صفات را به عنوان مكارم الاخلاق، ناميده است، كه پيغمبر اسلام (ص) علت بعثت خود را تكميل همين اخلاق كريمه مى داند و مى فرمايد: بعثت لا تمم مكارم الاخلاق. من به اين منظور مبعوث شدم كه، اخلاق كريمه را در انسانها به ثمر برسانم، و از اين اخلاق كريمه، در قرآن به لباس تقوى معرفى شده است. كه خداوند در سوره ى اعراف مى فرمايد: اى پسران آدم، من براى شما دو نوع لباس آفريده ام كه يكى از آن دو عيبهاى تن و بدن شما را مى پوشاند و به علاوه شما را با عظمت و شخصيت جلوه مى دهد، و اما لباس دوم، كه لباس تقوى است شما را در جامعه، با جمال و جلال و عظمت و شرافت جلوه مى دهد. چنان جلوه اى كه در نظر تمامى انسانها محبوبيت پيدا مى كنيد و دلها، مسخر شما و، وابسته ى به شما مى شود. اگر انسانها را به مصالح ساختمانى، براى ساخت بهشت تشبيه كنيم، اين اخلاق كريمه، مانند ملاط است كه آن مصالح ساختمانى را به يكديگر ارتباط مى دهد و خانه اى بسيار زيبا و محكم مى سازد. كسانى كه فاقد اين صفات باشند، مانند سنگها و آجرهاى لقه و بى قواره هستند، كه در ساخت مدينه ى فاضله قابل استفاده نمى باشند.