نقش استعمار در پيدايش بابي گري و بهائي گري و تقويت آن دو
يکي از سياستهايي که دشمنان اديان الهي همواره آن را دنبال مي کردند، تحريف مذهب حق و اختراع مذهب جديد به جاي آن بود. «مذهب تراشي» از دير زمان رايج بود و هميشه در کنار دعوت حق پيامبران عليهم السلام، عده اي داعيه ي مذهب و مسلک جديد داشتند تا دکه اي باز کرده، به منافع اقتصادي، اجتماعي، سياسي و... دست يابند.
در عصر حاضر، «مذهب تراشي» شکل جديدي به خود گرفته و همراه با پيشرفت دانش بشري، بعضي از مسلکها و مکاتب نو به وجود آمده، چهره ي علمي و سياسي به خود گرفته و با «ايسم» ها ظهور نمودند. مسلمانان از زمانهاي گذشته تا امروز شاهد پيدايش انحراف فکري و عملي در جريان خلافت، حکميت و خوارج و به وجود آمدن فرق مختلف مذهبي در قرن دوم و سوم بوده اند
استعمار جديد در قرن اخير براي زدودن اصالت مذهب و به انزوا کشيدن «دين»، يا مسلکهاي گوناگون را به وجود آورد، يا از آنها حمايت کرد که از جمله ي آن «بهائيت» در ايران، «قاديان گري» در هندوستان و پاکستان و «وهابيت» در حجاز است.
مهم ترين هدف استعمار از حمايت و ترويج اين مسلکهاي ساختگي، ايجاد تشتت در ميان مسلمان و از هم پاشيدن اساس و بنيان دين است.
سفارتخانه هاي خارجي و وابستگان خارجي و داخلي در قلمرو و حکومت ايران، عثماني و فلسطين، دست اندرکار حفظ منافع و دولتهاي متبوع و رقابت با يکديگر بر سر قدرت و نفوذ، در پي بهره گيري از هر واقعه و حادثه اي از هيچ گونه امکاناتي دريغ نداشته اند.
پس از دعاوي شيخ احمد احسائي، چشم و گوش سياست بازان خارجي به تداوم شيخيه، به عنوان نقطه اي که مي تواند تهديدي جدي براي تشيع و روحانيت به شمار آيد بازگرديد.به نحوي که پس از مرگ سيد کاظم رشتي و ظهور مدعيان جديد، دست اندازي آنان به پرورش و تقويت و تحريک، مورد تأييد دولتهاي متبوع قرار گرفت و تا آنجا پيش رفتند که سير حرکت را هدايت و با مداخله ي علني به حفظ حرکت و زعماي آن سعي وافر نشان دادند.
در مقابل، رهبران «بابي و بهائي» سرسپردگي خود را به سفارتخانه هاي خارجي دو چندان ساختند تا از اين طريق و در تحت حمايت سياستهاي بيگانه، مجري طرحها و توطئه هايي شوند که از يک سو، رونق کسب و کارشان و از سوي ديگر، جلب رضايت بازيگران و سياستگذاران خارجي را فراهم سازند.
بي شک در چنين حرکتي، طرفين به حفظ اسرار پشت پرده و استتار هر گونه روابط دوستانه بنا به شيوه ي اهل سياست، سعي بليغ مبذول کردند. از اين رو، «هاديان»، «واسطه ها» و «مجريان» زبان از گشودن هر سخني بسته و قلم از نگارش هر موضوعي که دلالت بر چنين سازشي کند، تکان نخورده و چيزي نوشته نشده و گزارشهاي محرمانه معدوم يا از دسترس اغيار به دور مانده است.
اما از آن جايي که حقايق به هر حال در طول زمان و با تغيير مقتضيات سياسي کم و بيش آشکار خواهد شد زباني به سخن گشوده گرديد و قلم به نگارش تکان خورد و گزارشهايي علي رغم همه کوششها به دست اغيار افتاد که از لابه لاي آن پي به حمايت سياستهاي خارجي و جلب رضايت بابيان و بهاييان از بازيگران سياستهاي بيگانه در اسلام و ايران بردند.
منبع
http://antibahayi.vcp.ir/