ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 216

دعای 38 پوزش از كوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش

خدايا! از تو پوزش می خواهم درباره ستم ديده ای كه در حضور من به او ستم شد، و من ياريش ندادم، و از احسانی كه نسبت به من شده، و سپاسش را به جا نياوردم، و از بد كننده ای كه از من پوزش خواسته و من پوزش او را نپذيرفتم، و از نيازمندی كه از من درخواست كرده و من او را به خود ترجيح ندادم، و از حق مؤمن صاحب حقّی كه بر عهده ام بوده و آن را نپرداخته ام، و از عيب مؤمنی كه برای من آشكار شده و آن را نپوشانده ام، و از هر گناهی كه برايم پيش آمده و از آن دوری نكردم.

ای خدای من! از همه اينها و از آنچه مانند اينهاست، با دلی آكنده از پشيمانی پوزش می خواهم؛ پوزشی كه مرا در برابر پيش آمدهايی نظير آنها باز دارد. پس بر محمد و آلش درود فرست، و پشيمانيم را از لغزش هايی كه گرفتارشان شدم، و عزمم را بر ترك گناهانی كه برايم پيش می آيد، توبه قرار ده؛ توبه ای كه برايم موجب عشق تو گردد، ای دوستدار توبه كنندگان!