دعای «یا من تحل» برای ایمنی از دشمن و بلا و فقر و پریشانی

حضرت هادی (ع) به الیسع قمی فرموده: آل محمد این دعا را هنگام بلا و ظهور دشمن و خوف فقر و تنگی سینه می‌خواندند.

کفعمی در کتاب «مصباح» دعایی نقل کرده و فرموده است: سید ابن طاووس این دعا را برای ایمن شدن از ستم سلطان و نزول بلا و چیرگی دشمنان و ترس و تنگدستی و دل‌تنگی ذکر کرده و آن از دعاهای صحیفه سجّادیه است، پس هرگاه از زیان آنچه ذکر شد در هراس بودی آن را بخوان؛

و دعا این است:

پخش صوت: علی فانی پخش صوت: عبدالحی آل قمبر پخش صوت: محمود کریمی

يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ، وَيَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِدِ، وَيَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلىٰ رَوْحِ الْفَرَجِ، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبابُ، وَجَرىٰ بِقُدْرَتِكَ الْقَضاءُ، وَمَضَتْ عَلىٰ إِرادَتِكَ الْأَشْياءُ، فَهِىَ بِمَشِيئَتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِإِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ، أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَأَنْتَ الْمَفْزَعُ فِى الْمُلِمَّاتِ، لَايَنْدَفِعُ مِنْها إِلّا ما دَفَعْتَ، وَلَا يَنْكَشِفُ مِنْها إِلّا ما كَشَفْتَ،

ای آن‌که گره گرفتاری‌های سخت فقط به وسیله او بازگردد، ای آن‌که تیزی تیغ دشواری‌ها به او درهم شکسته شود، ای آن‌که بیرون آمدن از رنجها و راه یافتن به‌سوی عرصه گشایش تنها از او درخواست گردد، در برابر توانایی‌ات سختی‌ها رام شد و به لطفت اسباب و وسائل فراهم گشت و به نیرویت قضا جاری شد و امور براساس اراده‌ات گذشت، پس اشیاء تنها نه به گفتارت بلکه به اراده‌ات فرمان پذیرند و فقط به اراده‌ات پیش از نهی کردنت باز داشته‌ شده، تنها تو برای رفع گرفتاری‌ها خوانده شوی و در بلاهای سخت پناهگاهی، چیزی از آن بلاهای سخت برطرف نگردد جز آنچه تو برطرف کردی و چیزی از آن گشوده نشود مگر آنچه تو گشودی،

وَقَدْ نَزَلَ بِى يَا رَبِّ ما قَدْ تَكَأَّدَنِى ثِقْلُهُ، وَأَلَمَّ بِى ما قَدْ بَهَظَنِى حَمْلُهُ، وَبِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ، وَبِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَىَّ، فَلا مُصْدِرَ لِما أَوْرَدْتَ، وَلَا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَلَا فاتِحَ لِما أَغْلَقْتَ، وَلَا مُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، وَلَا مُيَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، وَلَا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ،

پروردگارم مشکلی به من رسیده که سنگینی‌اش مرا به زحمت انداخته است و دشواری و سختی بر من فرود آمده که به دوش کشیدنش مرا گرانبار نموده است، آری آن را حضرتت به قدرت خود بر من فرود آوردی و با نیرویت متوجّه من ساختی، پس از آنچه مرا در آن وارد کردی بیرون کننده‌ای نیست و از آنچه متوجه من نمودی بازگرداننده‌ای وجود ندارد و از آنچه تو بستی گشاینده‌ای وجود ندارد و از آنچه تو گشودی کسی را یارای بستن نیست و بر آنچه تو سخت گرفتی آسان کننده‌ای نیست و برای آن‌که تو از یاری‌اش دریغ ورزیدی یاوری نیست،

فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَافْتَحْ لِى يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ؛ وَاكْسِرْ عَنِّى سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَأَنِلْنِى حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ، وَأَذِقْنِى حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ، وَهَبْ لِى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنِيئاً، وَاجْعَلْ لِى مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً ، وَلَا تَشْغَلْنِى بِالاهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِكَ، وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ،

پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و درب گشایش را پروردگارا به کرم و فضلت به روی من بگشا؛ و چیرگی اندوه را به نیرویت از من برگیر و مرا در آنچه از آن به تو شکایت نمودم خوش‌بینی عطا کن و شیرینی رفتارت را نسبت به آنچه از تو خواستم به من بچشان و از پیشگاه خود مهر و گشایش گوارایی به من ببخش و از نزد خود راه نجات فوری برایم قرار ده و از محافظت در انجام واجبات و به کار گرفتن احکامت در زندگی مرا غافل مکن،

فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بِى يَا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَىَّ هَمّاً، وَأَنْتَ الْقادِرُ عَلىٰ كَشْفِ ما مُنِيتُ بِهِ، وَدَفْعِ ما وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِى ذٰلِكَ وَإِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، وَذَا الْمَنِّ الْكَرِيمِ، فَأَنْتَ قادِرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ.

پروردگارا از مشکلی که بر من فرود آمده سخت به تنگ آمده‌ام و وجودم را به خاطر حادثه‌ای که برایم رخ داده اندوه فرا گرفته است، تنها تو توانایی برای برطرف ساختن آنچه به آن دچار شدم و دفع آنچه در آن افتادم، پس به فضل خویش آن را برایم به انجام برسان، هرچند خود را سزاوار آن از سوی تو نمی‌دانم، ای صاحب عرش بزرگ و دارای نعمت باارزش، فقط تو نیرومندی، ای مهربان‌ترین مهربانان، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان.