دعایی که امام باقر(علیه السلام) به برادرش آموخت

روایت شده: حضرت باقر(علیه‌السلام) این دعا را به برادرش عبد الله‌بن‌علی تعلیم فرمود:

اللّٰهُمَّ ارْفَعْ ظَنِّي صاعِداً وَلَا تُطْمِعْ فِيَّ عَدُوّاً وَلَا حاسِداً وَاحْفَظْنِي قائِماً وَقاعِداً وَيَقْظاناً وَرَاقِداً . اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي، وَاهْدِنِي سَبِيلَكَ الْأَقْوَمَ، وَقِنِي حَرَّ جَهَنَّمَ، وَاحْطُطْ عَنِّي الْمَغْرَمَ وَالْمَأْ ثَمَ، وَاجْعَلْنِي مِنْ خِيارِ الْعالَمِ.

خدایا گمانم را رفعت ده تا از مرحله سوء ظن به فضای حسن ظن بالا رود و درباره من، دشمنی و حسودی را به طمع مینداز و مرا در حال ایستاده و نشسته و در بیداری و خواب حفظ فرما، خدایا مرا بیامرز و به من رحم کن و مرا به راه استوارترت هدایت فرما و از سوزش دوزخ حفظ کن و سنگینی بدهی و گناه را از من فرو ریز و مرا از خوبان جهان قرار ده.

دعایی جامع برای دنیا و آخرت دعای الحاح (پافشارى در طلب)