از کتاب «دعائم الاِسلام» روایت شده: که رسول خدا(صلیاللهعلیهوآله) در دهه آخر ماه رمضان بستر خود را جمع میکرد و برای عبادت کمر همّت را محکم میبست و در شب بیستوسوم اهل خود را بیدار میکرد و آنهایی را که خواب در ربوده بود، به رویشان آب میپاشید و حضرت فاطمه(سلاماللهعلیها) در این شب اجازه نمیداد احدی از اهلش بخوابد و خواب آنها را به کمی طعام علاج میفرمود و آنها را با خواباندن در روز برای بیداری و احیای شب آماده میکرد و میفرمود: محروم کسی است که از خیر این شب محروم بماند.
روایت شده: که امام صادق(علیهالسلام) به بیماری سختی دچار شده بود، وقتی شب بیستوسوم ماه رمضان رسید، به خدمتکارانش دستور داد او را به مسجد بردند و تا صبح در مسجد بود.