وَ الَّذِي بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ .
ترجمه
و فرشتهای که به صدای فریادش، غرّش رعدها شنیده میشود؛ و هنگامیکه ابر خروشان، به وسیلۀ او به حرکتی شتابانه درآید، شعلههای برق درخشیدن گیرد.
تفسیر
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.