الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيما لَدَيْكَ ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ
ترجمه
فروهشته دیدگاناند؛ بنابراین، نظر کردن به جمال و جلال حضرتت را درخواست نمیکنند؛ از حقارت و خواری، در برابر عظمتت سر به زیر افتادهاند؛ شوقشان به آنچه نزد توست، طولانی است؛ به یاد نعمتهایت شیفتهاند؛ و در برابر عظمت و بزرگی کبریاییات فروتناند.
تفسیر
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.