لطفا منتظر باشید
فهرست مطالب
تنظیمات متن
نوع قلم
اندازه قلم
رنگ قلم
نوع قلم
اندازه قلم
رنگ قلم
دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه محمد مهدی جلالی
  • وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي ذِكْرِ التَّوْبَةِ وَ طَلَبِهَا
    در طلب توبه
  • ﴿ 1 ﴾  اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِينَ
    (1) چه بستايمت اى خداى كريم زبانها ز وصف تو باشد عقيم
  • ﴿ 2 ﴾  وَ يَا مَنْ لَا يُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِينَ
    (2) تو اى آن كه اميد اهل اميد ز هر سوى درماند و در تو رسيد
  • ﴿ 3 ﴾  وَ يَا مَنْ لَا يَضِيعُ لَدَيْهِ أَجْرُ الُْمحْسِنِينَ
    (3) به نيكى كسى كو نهد پا به راه نخواهد شد اجرش به نزدت تباه
  • ﴿ 4 ﴾  وَ يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِينَ .
    (4) ز بيم تو بيمى نماند به جاى چو سوزن كه خارى نخواهد به پاى
  • ﴿ 5 ﴾  وَ يَا مَنْ هُوَ غَايَةُ خَشْيَةِ الْمُتَّقِينَ
    (5) تو پايان بيم عبادت گران دل اهل پرهيز زان بى‌كران
  • ﴿ 6 ﴾  هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَيْدِي الذُّنُوبِ ، وَ قَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَايَا ، وَ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطَانُ ، فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِيطاً ، وَ تَعَاطَى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ تَغْرِيراً .
    (6) در اينجا بود آن كه دست گناه به سوى گناه دگر داده راه فتاده به چنگ خطاها اسير وز او گشته شيطان ز هر سوى چير بتابيده از آنچه فرموده‌اى برفته از آن راه كه ننموده‌اى
  • ﴿ 7 ﴾  كَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ ، أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إِحْسَانِكَ إِلَيْهِ حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى ، وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى ، أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ ، وَ فَكَّرَ فِيما خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ ، فَرَأَى كَبِيرَ عِصْيَانِهِ كَبِيراً وَ جَلِيلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِيلًا .
    (7) كسى كو نداند توان تو را به هستى نديده نشان تو را به انكار احسان تو دم زده به كوتاهيش پا بر عالم زده چو نور هدايت فرستى بر او به ابر ضلالت در افتد فرو اگر چه نمودست بر خود ستم زند در دل خويش اما رقم ستاده به روى خداوندگار چنين پخته انديشه آن نابكار كه عصيان از او خاسته بس بزرگ در استادن اوست كارى سترگ
  • ﴿ 8 ﴾  فَأَقْبَلَ نَحْوَكَ مُؤَمِّلًا لَكَ مُسْتَحْيِياً مِنْكَ ، وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ إِلَيْكَ ثِقَةً بِكَ ، فَأَمَّكَ بِطَمَعِهِ يَقِيناً ، وَ قَصَدَكَ بِخَوْفِهِ إِخْلَاصاً ، قَدْ خَلَا طَمَعُهُ مِنْ كُلِّ مَطْمُوعٍ فِيهِ غَيْرِكَ ، وَ أَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ كُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِوَاكَ .
    (8) پس آنگه به اميد و شرمندگى كند رو به سوى تو با بندگى به تو روى كرده به تو اعتماد همه باور خويش بر تو نهاد به پاكى و يابيم آهنگ تو نمودست و بر سينه‌اش سنگ تو نورزد طمع جز تو در ديگرى نيارد به درگاه ديگر سرى به غير از تو از ديگرش بيم نيست تو گويى كه اين بيم از او زاد و زيست
  • ﴿ 9 ﴾  فَمَثَلَ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَضَرِّعاً ، وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً ، وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِكَ مُتَذَلِّلا ، وَ أَبَثَّكَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً ، وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً ، وَ اسْتَغَاثَ بِكَ مِنْ عَظِيمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِي عِلْمِكَ وَ قَبِيحِ مَا فَضَحَهُ فِي حُكْمِكَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فََذَهَبَتْ ، وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ .
    (9) به زارى در استاده اينك به پيش فكنده به روى زمين چشم خويش بگويد تو را آنچه پوشيده نيست بگويد كه زاريش از بهر چيست؟ فروتن در استاده افكنده سر شمارد گناهان پس از يكديگر گناه بزرگى كه خود آن گناه كه در علم تو كرده او را تباه گناهى كه در حكم و فرمان تو فكنده به رسوايى از آن تو گناهى كه رفته است از آن خوشى كنون بايد از آن مرارت كشى
  • ﴿ 10 ﴾  لَا يُنْكِرُ يَا إِلَهِي عَدْلَكَ إِنْ عَاقَبْتَهُ ، وَ لَا يَسْتَعْظِمُ عَفْوَكَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ ، لِأَنَّكَ الرَّبُّ الْكَرِيمُ الَّذِي لَا يَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ
    (10) چو كيفر دهى باشد از عدل تو ببخشى اگر، چيست جز فضل تو؟ ببخشى اگر اى خداى كريم گناه عظيمى، ندانى عظيم
  • ﴿ 11 ﴾  اللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُكَ مُطِيعاً لِأَمْرِكَ فِيما أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ ، مُتَنَجِّزاً وَعْدَكَ فِيما وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ ، إِذْ تَقُولُ ﴿ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ﴾.
    (11) خدايا من اينك به درگاه تو درآيم كه تا بسپرم راه تو بخوانم دعايى كه فرمان توست اجابت بر آن نيز پيمان تست
  • ﴿ 12 ﴾  اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ الْقَنِي بِمَغْفِرَتِكَ كَمَا لَقِيتُكَ بِإِقْرَارِي ، وَ ارْفَعْنِي عَنْ مَصَارِعِ الذُّنُوبِ كَمَا وَضَعْتُ لَكَ نَفْسِي ، وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِكَ كَمَا تَأَنَّيْتَنِي عَنِ الِانْتِقَامِ مِنِّي .
    (12) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان مرا ساز از رحمتت بهره‌ور ببينم گنهكار و افكنده سر ز چاه گناهم بده ايمنى به بخشا بر اين زار افتادنى بپوشان گناهم ميفكن به ننگ چو در كيفرم نيز كردى درنگ
  • ﴿ 13 ﴾  اللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِي طَاعَتِكَ نِيَّتِي ، وَ أَحْكِمْ فِي عِبَادَتِكَ بَصِيرَتِي ، وَ وَفِّقْنِي مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَايَا عَنِّي ، وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا تَوَفَّيْتَنِي .
    (13) بدارم به فرمان خود استوار در اين بندگى چشم من باز دار به كاريم توفيق ده اى خدا كه چرك كنه گردد از من جدا چنان كن كه در لحظه‌ى واپسين بماند به جا و بهنجار دين
  • ﴿ 14 ﴾  اللَّهُمَّ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا مِنْ كَبَائِرِ ذُنُوبِي وَ صَغَائِرِهَا ، وَ بَوَاطِنِ سَيِّئَاتِي وَ ظَوَاهِرِهَا ، وَ سَوَالِفِ زَلَّاتِي وَ حَوَادِثِهَا ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِيَةٍ ، وَ لَا يُضْمِرُ أَنْ يَعُودَ فِي خَطِيئَةٍ
    (14) خدايا به سوى تو برگشته‌ام به سوى تو برگشته سرگشته‌ام گناهان من جمله خرد و كلان اگر آشكارا بود يا نهان ز هر لغزش كهنه‌ام يا كه نو كه از توبه‌اش كرد بايد درو از آن توبه‌ام از دل و جان بود نه دست و نه دل در پى آن بود
  • ﴿ 15 ﴾  وَ قَدْ قُلْتَ يَا إِلَهِي فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ ، وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ ، وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي كَمَا ضَمِنْتَ ، وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ
    (15) تو فرموده‌اى در كتاب حكيم پذيرى ز ما توبه را اى رحيم ببخشى اگر سر زد از ما گناه محبت بورزى بيارى به راه به پيمان خود توبه‌ام در پذير گناهان بگذشته بر من مگير مرا ساز از دوستى بهره‌مند به شرطى كه كردى و آيد پسند
  • ﴿ 16 ﴾  وَ لَكَ يَا رَبِّ شَرْطِي أَلَّا أَعُودَ فِي مَكْرُوهِكَ ، وَ ضَمَانِي أَنْ لَا أَرْجِعَ فِي مَذْمُومِكَ ، وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ .
    (16) كنون با تو باشد مرا اين قرار نگردم به راه خطا رهسپار به كارى كه باشد تو را ناپسند دگر باره از آن نيابم گزند شوم دور از آنچه عصيان تست گزينم همان را كه فرمان تست
  • ﴿ 17 ﴾  اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِي مَا عَلِمْتَ ، وَ اصْرِفْنِي بِقُدْرَتِكَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ .
    (17) تو بهتر شناسى همه حال من تو آگاهى از جمله اعمال من ببخشاى آن را كه دانى مرا سزد گر سوى خويش خوانى مرا بخوانى به راهى كه دارى پسند نباشد تو را خشم و ما را گزند
  • ﴿ 18 ﴾  اللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ ، وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ ، وَ عِلْمِكَ الَّذِي لَا يَنْسَى ، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا ، وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا ، وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا ، وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا .
    (18) مرا نابسامانى آمد فزون بدانسان كه دل شد از آن غرق خون چه آنها كه اينك به ياد من است به دل همچو يك آتش روشن است چه آنها كه اكنون ندارم به ياد زبان بهر آنها نشايد گشاد هم اينك تمامى فرا روى تست كه ديدن نخفتن همه خوى تست فراموشى از علم تو هست دور كه ظلمت نيابد به ديدار نور اگر رفته بر كس ز دستم ستم بر آنها ببخشاى تو از كرم رها ساز از دينشان گردنم ز بار گنه دور فرما تنم سبك ساز اين بار سنگين مرا مرانم نگهدار از اين مرا
  • ﴿ 19 ﴾  اللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لَا وَفَاءَ لِي بِالتَّوْبَةِ إِلَّا بِعِصْمَتِكَ ، وَ لَا اسْتِمْسَاكَ بِي عَنِ الْخَطَايَا إِلَّا عَنْ قُوَّتِكَ ، فَقَوِّنِي بِقُوَّةٍ كَافِيَةٍ ، وَ تَوَلَّنِي بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ .
    (19) خدايا نباشد اگر ياريت ز دست بلاها نگهداريت نخواهم كشيدن چنين بار سخت كه گردد دل من از آن لخت لخت من و توبه كردن خدايا پناه ز خود چون كنم دور دست گناه خدايا به قدرت تو كن ياورى كه سازم من اين راه را اسپرى
  • ﴿ 20 ﴾  اللَّهُمَّ أَيُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَيْكَ وَ هُوَ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ ، وَ عَائِدٌ فِي ذَنْبِهِ وَ خَطِيئَتِهِ ، فَإِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَكُونَ كَذَلِكَ ، فَاجْعَلْ تَوْبَتِي هَذِهِ تَوْبَةً لَا أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ . تَوْبَةً مُوجِبَةً لَِمحْوِ مَا سَلَفَ ، وَ السَّلَامَةِ فِيمَا بَقِيَ .
    (20) چو هر بنده‌اى توبه را ساز كرد گنه را ستيزيدن آغاز كرد بود آشكارا به علم خداى كه اين توبه چندان نماند به جاى ببايد دگرباره سوى گناه سپارد به سوى گنه باز راه خدايا در اين راه پناهم تويى از اين دامگه تكيه‌گاهم تويى خدايا مرا توبه ساز استوار دگر توبه زان پس نيايد به كار كه بر رفته‌ها خط بطلان كشد به سوى سلامت مرا جان كشد
  • ﴿ 21 ﴾  اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ جَهْلِي ، وَ أَسْتَوْهِبُكَ سُوءَ فِعْلِي ، فَاضْمُمْنِي إِلَى كَنَفِ رَحْمَتِكَ تَطَوُّلًا ، وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِ عَافِيَتِكَ تَفَضُّلًا .
    (21) تو را عذر خواهم ز نادانيم سزد گر به درگاه خود خوانيم ز تو خواهم اى كردگار رحيم ببخشى گناهم به لطف عميم به احسان و رحمت پناهم دهى بدان درگه لطف راهم دهى خدايا به فضلت گناهم بپوش بدين پرده در آبرويم بكوش
  • ﴿ 22 ﴾  اللَّهُمَّ وَ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ مِنْ كُلِّ مَا خَالَفَ إِرَادَتَكَ ، أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِكَ مِنْ خَطَرَاتِ قَلْبِي ، وَ لَحَظَاتِ عَيْنِي ، وَ حِكَايَاتِ لِسَانِي ، تَوْبَةً تَسْلَمُ بِهَا كُلُّ جَارِحَةٍ عَلَى حِيَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِكَ ، وَ تَأْمَنُ مِمَا يَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِيمِ سَطَوَاتِكَ .
    (22) كنون توبه خواهم به درگاه تو كه يابم پس از اين مگر راه تو ز انديشه و از اشارت به چشم ز حرفى كه خيزد تو را نيز خشم همان توبه كايد سلامت از آن ز ما دور گردد هلاكت از آن
  • ﴿ 23 ﴾  اللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِي بَيْنَ يَدَيْكَ ، وَ وَجِيبَ قَلْبِي مِنْ خَشْيَتِكَ ، وَ اضْطِرَابَ أَرْكَانِي مِنْ هَيْبَتِكَ ، فَقَدْ أَقَامَتْنِي يَا رَبِّ ذُنُوبِي مَقَامَ الْخِزْيِ بِفِنَائِكَ ، فَإِنْ سَكَتُّ لَمْ يَنْطِقْ عَنِّي أَحَدٌ ، وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ .
    (23) خدايا به تنهاييم در نگر بر اين قلب لرزان من كن نظر ز بيم تو لرزد همه پيكرم به من رحم كن رحم كن در خورم به رسواييم در نگر از گناه كه گر برنيارم از اين درد آه كسى را به سر نيست سوداى من اگر خود بمانم خمش واى من نه در خور كه كس باشدم عذر خواه كه خواهد شفاعت كند از گناه
  • ﴿ 24 ﴾  اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ شَفِّعْ فِي خَطَايَايَ كَرَمَكَ ، وَ عُدْ عَلَى سَيِّئَاتِي بِعَفْوِكَ ، وَ لَا تَجْزِنِي جَزَائِي مِنْ عُقُوبَتِكَ ، وَ ابْسُطْ عَلَيَّ طَوْلَكَ ، وَ جَلِّلْنِي بِسِتْرِكَ ، وَ افْعَلْ بِي فِعْلَ عَزِيزٍ تَضَرَّعَ إِلَيْهِ عَبْدٌ ذَلِيلٌ فَرَحِمَهُ ، أَوْ غَنِيٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِيرٌ فَنَعَشَهُ.
    (24) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ميان من و عالمى از گناه ميانجى شود كاش لطف اله ببخشاى ما را به لطف و كرم كه بسيار كرديم بر خود ستم مفرماى در خورد ما را عقاب كه زارست كارم چو باشد حساب بپوشان به احسان وجود مرا چو بر بنده از مهربانى عطا و يا چون توانگر كه آيد فراز ز بخشش كسى را كند بى‌نياز
  • ﴿ 25 ﴾  اللَّهُمَّ لَا خَفِيرَ لِي مِنْكَ فَلْيَخْفُرْنِي عِزُّكَ ، وَ لَا شَفِيعَ لِي إِلَيْكَ فَلْيَشْفَعْ لِي فَضْلُكَ ، وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِي خَطَايَايَ فَلْيُؤْمِنِّي عَفْوُكَ .
    (25) به جز لطف تو كو پناهى مرا جز احسان تو خود شفاعت كجا مرا بيم باشد ز سيل گناه مگر رحمتت گيردم در پناه
  • ﴿ 26 ﴾  فَمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّي بِسُوءِ أَثَرِي ، وَ لَا نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِي ، لَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَ مَنْ فِيهَا وَ أَرْضُكَ وَ مَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ ، وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَةِ .
    (26) نگويم كه از كار خود غافلم نماندست بيمى از آن در دلم از آن رو كه در آسمان و زمين ببينند و هم بشنوند از من اين كه من توبه كردم به درگاه تو پناهى نجويم به جز راه تو
  • ﴿ 27 ﴾  فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِي لِسُوءِ مَوْقِفِي ، أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَيَّ لِسُوءِ حَالِي فَيَنَالَنِي مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِيَ أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِي ، أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْكَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِي تَكُونُ بِهَا نَجَاتِي مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزَتِي بِرِضَاكَ .
    (27) كه شايد يكى زآنهمه ناظران ببيند مرا و شود مهربان ببيند مگر جايگاه مرا به درگاه تو اشك و آه مرا به حالم مگر مهربانى كند به آمرزشم همزبانى كند دعاى مرا بيشتر بشنوى دعا از زبانى دگر بشنوى شفاعت رسد از زبانى دگر تو را افتد آنگاه مقبول‌تر ز خشم تو باشد نگهدار من فزايد از آن رونق كار من
  • ﴿ 28 ﴾  اللَّهُمَّ إِنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِينَ ، وَ إِنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبِينَ ، وَ إِنْ يَكُنِ الِاسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ.
    (28) اگر توبه خود درد پنهانى است به دلها نشان پشيمانى است همانا ببينم پشيمان‌ترين به پاى تو بر خاك سايم جبين و گر هست دورى و ترك گناه مرا رهرو اولين بين به راه و گر آن كه غفران طلب مى‌كند طلب از تو هر روز و شب مى‌كند از اين راه ريزد گناهش به خاك نگر تا كه بينى مرا پاك پاك
  • ﴿ 29 ﴾  اللَّهُمَّ فَكَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ ، وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ ، وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ ، وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَةَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْبَلْ تَوْبَتِي ، وَ لَا تَرْجِعْنِي مَرْجِعَ الْخَيْبَةِ مِنْ رَحْمَتِكَ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِينَ ، وَ الرَّحِيمُ لِلْخَاطِئِينَ الْمُنِيبِينَ .
    (29) توام توبه فرمودى اى دادگر ضمانت كه خود بخشى آن را اثر به ترغيب بر وى به راه دعا كه خود آن دعا را نمايى روا درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ز من توبه اينك بيا در پذير به نوميدى از خود مفرما اسير كه تو بر گنهكار بخشنده‌اى خطا بخشى و مهر ورزنده‌اى
  • ﴿ 30 ﴾  اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَيْكَ ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ، وَ هُوَ عَلَيْكَ يَسيِرٌ .
    (30) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان بدو راه حق را نمودى به ما به دست وى اين در گشودى به ما درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان درودى كه در پهنه‌ى رستخيز كز آنم نباشد گزير و گريز بزرگى فزايد شفاعت كند رهى بر گشايد عنايت كند كه تو هر چه خواهى توانى نمود نه اين كار بهر تو دشوار بود
دعای 30 دعای 32