دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه عباس عزيزی

(1) بار خداوندا، اى كه توصيف واصفان هرگز تنواند تو را چنان كه هستى وصف كند.

(2) و اى كه اميد اميدواران از تو نمى‌گذرد.

(3) و يا كه اجر محبان و نيكوكاران در نزد تو ضايع نمى‌شود.

(4) واى كه خوف و ترس عبادت كنندگان از توست.

(5) و خشيت و بيم افراد پرهيزگاران به تو منتهى مى‌گردد.

(6) اين (اعترافات، لازمه) مقام كسى است كه دست گناهان، او را به بازى گرفته و افسار خطاها پيشاهنگ او بوده‌اند. و شيطان بر او چيره شده، پس نسبت به آنچه تو امر فرموده‌اى از سر تفريط كوتاهى نموده و آنچه را نهى فرموده‌اى، از روى غرور و خودخواهى مرتكب شده است.

(7) او همانند كسى است كه به قدرت تو جاهل باشد يا به كسى مى‌ماند كه فضل و احسان تو را نسبت به خود منكر است، اما سرانجام لطف خداوند يارش شده و چشم هدايتش گشوده شده است و ابرهايى كه چشم (دل) او را در برگرفته پراكنده شود، آنچه به خود ظلم نموده شمارش كرده و انديشه نموده است درباره‌ى مخالفت با پروردگارش. پس گناهان بزرگ و فراوانش را بزرگ و فراوان، و مخالفت‌هاى عظيمش را عظيم ديده.

(8) به سوى تو روى آورده و آرزومند درگاه توست. (اين در حالى است كه) از تو شرمسار و از سر اعتماد به تو، رغبت خود را به سويت متوجه تو ساخته و با يقين و اطمينان، با كوله‌بارى از طمع آهنگ تو كرده و از روى اخلاص تنها با زاد و توشه‌ى خوف و ترس، قصد بارگاه تو را نموده، و طمع خويش را. از همه كس جز تو بريده و از هيچ چيز جز تو نترسيده است.

(9) پس اكنون در پيشگاه تو به حال تضرع به پاخاسته و ديدگان خود را از سر خشوع به زمين دوخته و در برابر عزت تو با ذلت و خوارى سر به زير افكنده و با فروتنى و خضوع، راز خود را كه تو بهتر از او مى‌دانى براى تو آشكار ساخته است و از سر خشوع گناهانش را در پيش تو برشمرده است با اين كه تو همه‌ى آنها را برشمرده‌اى و از مهلكه‌ى عظيمى كه در (عالم) علم تو بر او وارد شده و از كار زشتى كه او را در دادگاه حكومت تو رسوا ساخته، به تو استغاثه كرده؛ همان گناهى كه لذات آن سپرى شده و تبعات و وبال آن همچنان برجاى مانده و دامنگير گشته است.

(10) اى خداى من، اين بنده هرگز انكار عدالت تو را نكند اگر او را كيفر نمايى و اگر از او درگذرى و مورد لطف و رحمتش قرار دهى، عفو و رحمت تو را عجيب و عظيم نشمارد، زيرا كه تو پروردگارى هستى كريم كه آمرزش گناه بزرگ را عظيم نمى‌شمرى.

(11) بار خداوندا، هم اينك منم كه به درگاهت آمده‌ام و در آنچه فرمان داده‌اى (دعا كردن) مطيع فرما تو هستم و در قبال آن از تو مى‌خواهم كه به وعده‌ات در مورد اجابت دعاى دعا كنندگان وفا كنى، زيرا خود فرموده‌اى: «مرا بخوانيد تا دعاى شما را اجابت كنم».

(12) خداوندا، درود فرست بر محمد و آلش، همانگونه كه من با اقرار به گناه به لقاء تو آمده‌ام، مرا با مغفرت و آمرزشت ملاقات فرما. و همانگونه كه من خود را نزد تو پست و ذليل ساختم، مرا از منجلاب گناهان بيرون آور و همانگونه كه در انتقام از من درنگ نمودى، مرا در پرده‌ى ستارى‌ات بپوشان.

(13) بار خدايا، نيتم را در راه اطاعتت ثابت و پابرجا دار و بصيرتم را در عبادتت مستحكم فرما و به اعمال و به كارهايى موفقم دار كه آلودگى گناهان را به وسيله‌ى آنها از من شستشو فرمايى و به هنگامى كه خواستى مرا از اين جهان ببرى به آيين و ملت خود و آيين و ملت پيامبرت محمد «ص» ببر.

(14) بار خدايا، من در اين مقامى كه قرار گرفته‌ام توبه مى‌كنم از گناهان بزرگ و كوچك، و به سوى تو بازمى‌گردم، همچنين از گناهان پنهانى و آشكارم و از لغزش‌هايى كه در گذشته و آنچه كه اكنون از من رخ داده نيز توبه مى‌كنم؛ آن سان توبه‌اى كه صاحبش هرگز بازگشت به گناه را در خيال خود نمى‌پرورد و تكرار خطا لغزش را در نهان خود راه نمى‌دهد.

(15) و اما تو- اى خداى من- خود در كتاب حكمت فرموده‌اى كه: «توبه‌ى بندگانت را مى‌پذيرى و از گناهان آنان درمى‌گذرى و توبه‌كاران را سخت دوست مى‌دارى». اينك توبه‌ام را همانگونه كه وعده فرموده‌اى، بپذير و همانگونه كه تضمين كرده‌اى از گناهانم در گذر و چنان كه شرط فرموده‌اى محبت خود را بر من واجب گردان.

(16) اى پروردگار من، اين شرط را مى‌پذيرم كه هرگز به سوى آنچه ناپسند درگاه توست بازنگردم و ضمانت مى‌سپارم كه هيچ گاه به سوى آنچه در نزد تو مذموم و نكوهيده است روى ننمايم و با تو پيمان مى‌بندم كه همه‌ى معاصى را واگذارم.

(17) بارالها، تو نسبت به آنچه كرده‌ام از همه داناترى، پس هر خلافى را كه از من سراغ دارى مورد مغفرت قرار ده و مرا با قدرت خود به سوى آنچه دوست مى‌دارى روانه ساز.

(18) بار خداوندا، بر ذمه من تبعاتى است كه آنها را به ياد دارم و تبعاتى است كه آنها را فراموش كرده‌ام، ولى همه‌ى آنها در برابر چشم تو كه هرگز خواب ندارد موجود و در پيشگاه علم تو كه هرگز فراموشى در آن نفوذ نمى‌كند آشكار است. و (چون توانايى آن غرامت‌ها را ندارم،) به اهل و صاحبان آنها عوض عنايت فرما، و سنگينى و وزر آنها را از دوشم بردار، و مرا از اين كه بار ديگر به چنان تبعاتى گرفتار شوم نگهدارى فرما.

(19) بار خداوندا، معترفم كه وفاى به توبه‌ام جز با حفاظت از ناحيه‌ى تو ميسر نيست، پس مرا به قوت و نيرويى كافى تقويت فرما و با عصمت و حفاظتى بازدارنده‌ى (نفس) و دفع كننده‌ى (گناه) سرپرستى‌ام را عهده‌دار باش.

(20) بار خداوندا، از بندگان تو كسانى هستند كه به سوى تو بازگشته، توبه نموده‌اند اما در علم غيب تو آشكار است كه توبه خود را فسخ خواهد كرد و به گناه و خطاها بازخواهد گشت، ولى من به تو پناه مى‌برم كه چنين بنده‌اى باشم، پس اين بار توبه‌ام را توبه و بازگشتى قرار ده كه بعد از آن نياز به توبه‌ى جديد نداشته باشم و توبه‌اى باشد كه موجب محو گناهان گذشته و ايمنى از گناه در بقيه‌ى عمر گردد.

(21) بارالها، من از پيشگاه تو در مورد نادانى خويش عذر خواهم و نسبت به كارهاى بدم از تو تقاضاى بخشش دارم، پس مرا از سر احسان در كنف رحمت خود درآر و از روى تفضل مرا با جامه‌ى عافيتت بپوشان.

(22) بار خداوندا، من توبه مى‌كنم از هر چه مخالف اراده و يا دور از محبت تو باشد، خواه آنچه بر قلبم مى‌گذرد باشد يا نگاه‌هاى چشم و يا گفتارهايى كه از زبانم سرچشمه مى‌گيرد؛ سرزند توبه‌اى كه به وسيله‌ى آن سالم بماند همه‌ى اعضا و جوارح از كيفر و عقوبت تو، و از كيفر دردناكى كه ناشى از قهر توست و متجاوزان از آن خوف دارند، ايمن گرداند.

(23) بار خداوندا، به تنهايى‌ام در پيشگاه خودت، و بر طپش‌هاى دلم از خشيت و لرزه و اضطراب همه‌ى وجودم در برابر هيبت بر من مهر ورز و ترحم كن. پروردگارا، گناهان مرا در ساحت تو در جايگاه رسوايى به پا داشته، اگر خموش شوم هيچ كس درباره‌ى من سخن نمى‌گويند و اگر درخواست شفيع و كفيلى كنم سزاوار آن كه شفاعت شوم نيستم.

(24) بار خداوندا، بر محمد و آلش درود فرست و لطف و كرامتت را در مورد گناهانم شفيع من قرار ده، و زشتى‌هايم را با عفوت از من ببخش و مرا با آن كيفرى كه سزاوار آنم كيفر فرما، و دامن احسانت را بر من بگستر، با پوشش ستارى‌ات مرا بپوشان و با من معامله‌ى شخص مقتدرى فرما كه بنده‌اى ذليل به درگاه او تضرع آورده و مورد رحمت و لطفش قرار گرفته يا رفتار توانگرى كه بنده‌ى فقيرى نزد او آمده پس او را از خاك فقر و مستمندى بلند كرده است.

(25) خدايا، هيچ پناه دهنده‌اى براى من در برابر تو وجود ندارد، پس مى‌خواهم كه عزتت مرا پناه دهد. و من هيچ شفيعى در پيشگاه تو ندارم، پس بايد فضل تو شفيعم گردد و خطاها و گناهانم مرا به هراس افكنده‌اند، پس مى‌بايست عفوت مرا ايمنى بخشد.

(26) با اين حال آنچه بر زبان رانده‌ام از روى جهل به كردار زشتم و يا در اثر فراموشى كارهاى نكوهيده‌ى پيشينم نيست، بلكه براى آن است كه آسمان تو و هر كه در آن است و زمين تو و هر كه بر آن ساكن است آنچه را كه براى تو آشكار كرده‌ام از پشيمانى و پناهندگى به تو و توبه‌ام، همه را بشنوند.

(27) باشد كه آنها در سايه رحمت تو بر پريشان حالى من رحم كنند يا آنكه برخى از آنان به حال من رقت و لطف نموده و همين سبب شود كه آنان از جانب من دعايى كنند كه نزد تو به اجابت نزديك‌تر از دعاى من باشد و يا شفاعتى نصيب من گردد كه از شفاعت خودم نزد تو محكم‌تر باشد و باعث رهايى‌ام از خشم و كيفر تو و رسيدن به خشنودى تو شود.

(28) بار خداوندا، اگر پشيمانى پيش تو، توبه است پس من از همه پشيمان‌ها،پشيمان‌ترم، و اگر ترك معصيت تو، انابه و بازگشت باشد، پس من نخستين انابه كنندگانم و اگر استغفار موجب ريزش گناهان است، پس من نزد تو از استغفار كنندگانم.

(29) بارالها، چون به توبه امر فرموده و پذيرش آن را ضمانت كرده‌اى و بر دعا و درخواست ترغيب نموده، و وعده‌ى اجابت داده‌اى، پس بر محمد و آلش درود فرست و توبه‌ام را بپذير، و مرا با نوميدى از رحمت خود بازمگردان كه توبه‌پذير از گناهكاران و مهربان نسبت به خطاكاران بازگشته از گناه تويى.

(30) بار خداوندا، بر محمد و آلش درود فرست، چنان كه ما را به وسيله‌ى او هدايت فرمودى و درود فرست بر محمد و آلش همانگونه كه به وسيله‌ى او ما را (از وادى گمراهى و شكنجه دوزخ) وارهاندى و بر محمد و آلش درود فرست؛ درودى كه روز قيامت و روز فقر و نياز به درگاهت از ما شفاعت كند كه تو بر هر كارى قادرى و انجام همه‌ى آنها بر تو آسان است.