لطفا منتظر باشید
فهرست مطالب

فراز 26 از دعای 31 ( گواه آسمان‌ها و زمین بر توبه )

فَمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّي بِسُوءِ أَثَرِي ، وَ لَا نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِي ، لَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَ مَنْ فِيهَا وَ أَرْضُكَ وَ مَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ ، وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَةِ .

ترجمه

الها آنچه بر زبان راندم نه از آن جهت است كه نسبت به بدكارى‌ام جاهل هستم و نه از روى فراموشى درباره‌ى كارهاى زشت گذشته‌ام مى‌باشد. بلكه بدين خاطر است كه آسمانت و هر كه در آن ساكن است و زمينت و هر چه بر روى آن است ندامت و توبه مرا در پيشگاهت بشنوند.

تفسیر

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.

احادیث مرتبط