لطفا منتظر باشید

فراز 4 از دعای 37 ( عجز و فقر و نیاز بندگان )

لَا يَجِبُ لِأَحَدٍ أَنْ تَغْفِرَ لَهُ بِاسْتِحْقَاقِهِ ، وَ لَا أَنْ تَرْضَى عَنْهُ بِاسْتِيجَابِهِ

ترجمه

کسی شایستۀ آن نیست که به خاطر مستحق بودنش او را بیامرزی و به سبب سزاوار بودنش از او خشنود شوی.

تفسیر

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.

احادیث مرتبط