لطفا منتظر باشید

فراز 14 از دعای 51 ( شایستگی انسان برای عذاب الهی )

إِنْ تُعَذِّبْ فَأَنَا الظَّالِمُ الْمُفَرِّطُ الْمُضَيِّعُ الآْثِمُ الْمُقَصِّرُ الْمُضَجِّعُ الْمُغْفِلُ حَظَّ نَفْسِي ، وَ إِنْ تَغْفِرْ فَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ .

ترجمه

اگر مرا عذاب کنی، من همان ستمکار، برباد دهنده، تباه‌کننده، گناهکار، کوتاهی کننده، سست رأی و ساده لوح و کودن نسبت به نصیب و بهرۀ خویشم؛ و اگر مرا بیامرزی، تو مهربان‌تری مهربانانی!

تفسیر

مناجات‌

من كه هر لحظه زار مى‌گريم‌

از غم روزگار مى‌گريم‌

دلبرى بود در كنار مرا

كرد از من كنار مى‌گريم‌

از غم غمگسار مى‌نالم‌

وز فراق نگار مى‌گريم‌

دوش با شمع گفتم از سرِ سوز

كه من از عشق يار مى‌گريم‌

ماتم بخت خويش مى‌دارم‌

زان چنين سوگوار مى‌گريم‌

با چنين خنده گريه تو ز چيست‌

كز تو بس دل فكار مى‌گريم‌

داشتم گفتِ دلبرى شيرين‌

زو شدم دور زار مى‌گريم‌

چون عراقى حديث او بشنيد

زارتر من ز پار مى‌گريم‌

(فخرالدين عراقى)

احادیث مرتبط