امام رضا(ع) از کنار شهر طوس رد می شدند، دیدند عده ای یک مُرده ای را به قبرستان می برند، امام پیاده و وارد جمعیت شدند تا نزدیک قبر آمدند، مُرده را که در قبر گذاشتند، امام در قبر رفتند و صورت مُرده را بوسیدند و بالا آمدند و راهشان را ادامه دادند، یار بزرگوارشان به حضرت عرض کرد، یابن الرسول الله شما تا حالا از کنار طوس رد شدید؟ فرمود: خیر بار اول است، این مُرده که برای این طوس بود، می شناختید؟ فرمود: چه می گویی مومنی و شیعه ای در شرق و غرب عالم نیست مگر اینکه ما او را بشناسیم، نام و نام پدر و مادر او هم می دانیم، اسم اولادهای بعد او را هم می دانیم؛ پرونده شیعیان ما پیش خود ماست، لازم نیست ما از جایی رد بشویم یا مردمی را فیزیکی ببینیم، "وَ کُلَّ شَیْء اَحْصَیْناهُ فِی اِمام مُبِین"، اکنون حضرت رضا بخواهد شما را ببیند یک نگاه به آن پرونده می کند، چهره همه شما برای او پیداست.