دعاهای وقت غروب آفتاب - متن و ترجمه استاد انصاریان

آنچه در نزدیکی غروب آفتاب سزاوار است، این‌که در حرکت به سوی مسجد شتاب ورزی و به هنگام زردی آفتاب بگویی:

أَمْسَىٰ ظُلْمِي مُسْتَجِيراً بِعَفْوِكَ، وَأَمْسَتْ ذُ‌ نُوبِي مُسْتَجِيرَةً بِمَغْفِرَتِكَ، وَأَمْسىٰ خَوْفِي مُسْتَجِيراً بِأَمانِكَ، وَأَمْسَىٰ ذُلِّي مُسْتَجِيراً بِعِزِّكَ، وَأَمْسَىٰ فَقْرِي مُسْتَجِيراً بِغِنَاكَ، وَأَمْسَىٰ وَجْهِيَ الْبالِي مُسْتَجِيراً بِوَجْهِكَ الدَّائِمِ الْباقِي .

خدایا ستمم پناه آورنده به گذشتت شام کرد و گناهانم پناه آورنده به آمرزشت شام کرد و هراسم پناه آورنده به ایمنی‌ات شام کرد و خوارم پناه آورنده به عزتت شام کرد و تهیدستی‌ام پناه آورنده به توانگری‌ات شام کرد و روی فرسوده‌ام پناه آورنده به ذات همیشگی‌ات شام کرد.

اللّٰهُمَّ أَلْبِسْنِي عافِيَتَكَ وَغَشِّنِي بِرَحْمَتِكَ، وَجَلِّلْنِي كَرامَتَكَ، وَقِنِي شَرَّ خَلْقِكَ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ، يَا اللّٰهُ يَا رَحْمٰنُ يَا رَحِيمُ.

خدایا عافیتت را بر من بپوشان، و به رحمتت فرو بر و در کرامتت فرا گیر و از شرّ آفریدگان جنّ و آدمی‌ات حفظم کن، ای خدا، ای بخشنده، ای مهربان.

و شایسته است در این وقت به تسبیح و استغفار مشغول باشی، زیرا فضیلت این وقت مانند فضیلت پیش از طلوع است و حق‌تعالی فرموده:

﴿وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ﴾

و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروبِ آن پروردگارت را همراه با ستایش با تسبیح‌گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدار‌.

از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت شده: زمانی که خورشید تغییر کرد یعنی مشرف به غروب شد، یاد خدا کن و اگر با مردمی هستی که تو را از ذکر باز می‌دارند، از آنان دور شو و مشغول دعا شو، در هنگام غروب بگو:

يَا مَنْ خَتَمَ النُّبُوَّةَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، اخْتِمْ لِي فِي يَوْمِي هٰذَا بِخَيْرٍ، وَشَهْرِي بِخَيْرٍ، وَسَنَتِي بِخَيْرٍ، وَعُمْرِي بِخَيْرٍ.

ای که نبوّت را به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) پایان داد، این روز مرا به خیر پایان ده و ماه و سال و عمرم را به خیر تمام کن.

«تهلیل»

(لا اله الاّ اللّه) و

«استعاذه»

(اعوذ باللّه من الشّیطان الرّجیم) روایت شده را که در دعاهاى «صبح و شب» خواهد آمد می‌خوانی، پس دست خود را بالاى سرت می‌گذاری و به صورت خود می‌کشی و محاسن را به دست گرفته و می‌گویی:

أَحَطْتُ عَلَىٰ نَفْسِي وَأَهْلِي وَمالِي وَوَلَدِي مِنْ غائِبٍ وَشاهِدٍ بِاللّٰهِ الَّذِي لَا إِلٰهَ إِلّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ الرَّحْمٰنُ الرَّحِيمُ، الْحَيُّ الْقَيُّوْمُ، لاٰ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لاٰ نَوْمٌ .

حفاظت نمودم بر خود و خاندان و دارایی و فرزندم، به خدا که معبودی جز او نیست. دانای پنهان و پیدا، بخشنده و مهربان، زنده و پاینده، او را چُرت و خواب درنگیرد.

مى‌خوانى تا

«اَلْعَلِیُّ الْعَظِیمُ»