روایت شده: هر که را به خدا حاجتی باشد و بخواهد برآورده گردد، چهار رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از سوره
«حمد» سوره
«انعام» بخواند و در پی نماز بگوید:
يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ، يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ، يَا أَعْظَمَ مِنْ كُلِّ عَظِيمٍ، يَا سَمِيعَ الدُّعاءِ، يَا مَنْ لَاتُغَيِّرُهُ اللَّيالِي وَالْأَيَّامُ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَارْحَمْ ضَعْفِي وَفَقْرِي وَفاقَتِي وَمَسْكَنَتِي فَإِنَّكَ أَعْلَمُ بِها مِنِّي وَأَنْتَ أَعْلَمُ بِحاجَتِي، يَا مَنْ رَحِمَ الشَّيْخَ يَعْقُوبَ حِينَ رَدَّ عَلَيْهِ يُوسُفَ قُرَّةَ عَيْنِهِ، يَا مَنْ رَحِمَ أَيُّوْبَ بَعْدَ طُولِ بَلائِهِ، يَا مَنْ رَحِمَ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَمِنَ الْيُتْمِ آواهُ وَنَصَرَهُ عَلَىٰ جَبابِرَةِ قُرَيْشٍ وَطَواغِيتِها وَأَمْكَنَهُ مِنْهُمْ، يَا مُغِيثُ يَا مُغِيثُ يَا مُغِيثُ.
ای کریم، ای کریم، ای کریم، ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ‌تر از هر بزرگ.
ای شنونده دعا، ای که شب‌ها و روزها دگرگونش نمی‌سازد، درود فرست بر محمّد و خاندانش و به ناتوانی و تهیدستی و نداری و درماندگی‌ام رحم کن زیرا که تو به آن‌ها داناتر از منی و تو به حاجتم آگاه‌تری، ای آن‌که به یعقوب سالخورده رحم کردی زمانی که نور چشمش یوسف را به او بازگرداند، ای آن‌که به ایوب پس از طول بلایش رحم کرد، ای آن‌که بر محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) رحم کرد و از زمان یتیمی پناهش داد و بر گردنکشان قریش و طاغوت‌های آن یاری‌اش داد و بر آنان چیره‌اش ساخت، ای فریادرس، ای فریادرس، ای فریادرس.
[این ذکر] را مکرّر می‌گویی و سپس حاجات خود را از خدای تعالی درخواست می‌کنی که حق‌تعالی آن‌ها را عطا می‌کند.